حدود یک هفته ای میشه که هر روز ویرگول رو چک میکنم . میخواستم تو حساب کاربری ایستاگرامم بقیه افراد رو هم دعوت کنم به ویرگول ولی حالا با این کار مخالفم . به نظرم این محیط توش غربال گری انجام شده . اینستاگرام شخصی ( منظورتم اکانت هایی که برای تبلیغ کار یا ... نیست ) تبدیل به محیطی شده که فقط وقت انسان رو میگیره و هیچ بازخوردی هم نداره . من همیشه به دنبال آدم هایی میگشتم که همیشه به فکر افزایش دانش خودشون باشن و این محیط به نظرم همونیه که میخواستم. برای همین تصمیم گرفتم که فعلا اکانت اینستاگرامم رو دی اکتیو کنم و اینجا فعالیت کنم.
خوش حال میشم نظر و یا انتقادتون رو درباره عکس هایی که در ادامه میبینید رو بیان کنید.
یک مرد خیاط در مغازه کوچک خود برای سربازان ارتش لباس میدوزد. او در مقابل دیدگان خود حین انجام کار، جملات و ابیاتی از اساتید سخن ایران همچون سعدی ، در باب جوانمردی و تنهایی قرار داده است.
آن ها در فرهنگ خود ، سبز را رنگی میدانند که زندگی میبخشد.
یک مرد در قطار نه به روزنامه و نه به منظره اطرافش نگاه میکند. در ذهن او چه میگذرد؟
درخت نخل در ایران نماد مقاومت و پایداری میباشد. همچنین این درخت در جنوب ایران بسیار قابل احترام میباشد، به دلیل جنگی که بین ایران و عراق در آن منطقه اتفاق افتاد.
این مکان توسط یک خانم اداره میشود.
همانطور که سروش صحت در برنامه کتاب باز گفت که فقط افرادی میتوانند عظمت پل خواجو را متوجه شوند که هر روز از روی آن به آنطرف زاینده رود میروند. آیا این داستان همه پل های دنیاست؟
آیا شما در زمان حال زنگی میکنید ؟
دانش آموزان یادداشت کنند ... ۱۴۷ پرنده روی سیم نشسته اند ...
شهر شما دارای چه القابی است و به چه علت ؟
به راستی میتوان بازار های ایرانی را زیبا ترین بازار های دنیا را نامید؟
گل میروید ز باغ ...
:)
