وکیل یا وکیل شخصی است که وکالت می کند، به عنوان وکیل، وکیل دادگستری، وکیل دادگستری، وکیل دادگستری، وکیل دادگستری، وکیل قانونی، وکیل کانون، سردفتر حقوق مدنی، وکیل، مشاور، وکیل، مجری حقوقی. یا کارمند عمومی تهیه، تفسیر و اعمال قانون، اما نه به عنوان منشی حقوقی یا منشور اجرایی. [1] کار به عنوان وکیل شامل استفاده عملی از تئوری ها و دانش حقوقی انتزاعی برای حل مشکلات فردی خاص، یا برای پیشبرد منافع کسانی است که وکلا را برای انجام خدمات حقوقی استخدام می کنند. نقش وکیل در حوزه های قضایی مختلف بسیار متفاوت است
در عمل، مراجع قانونی از حق خود برای تعیین اینکه چه کسی به عنوان وکیل شناخته می شود استفاده می کنند. در نتیجه ممکن است معنای اصطلاح «وکیل» از مکانی به مکان دیگر متفاوت باشد. برخی از حوزه های قضایی دارای دو نوع وکیل، وکیل و وکیل هستند، در حالی که برخی دیگر این دو را ترکیب می کنند. وکیل دادگستری وکیلی است که در جلسات دادگاه عالی تخصص دارد. وکیل وکیلی است که برای تنظیم پرونده ها و مشاوره در مورد موضوعات حقوقی آموزش دیده است و می تواند وکالت افراد را در دادگاه های بدوی داشته باشد. هم وکیل دادگستری و هم وکیل دادگستری را گذرانده اند و آموزش های عملی لازم را گذرانده اند. با این حال، در حوزه‌هایی که حرفه‌ای تقسیم‌بندی می‌شود، فقط وکلای دادگستری به عنوان اعضای کانون‌های وکلای مربوطه خود پذیرفته می‌شوند.
• در استرالیا، کلمه "وکیل" را می توان برای اشاره به وکیل دادگستری و وکیل دادگستری (چه در بخش خصوصی و چه در حال فعالیت به عنوان وکیل داخلی) و هر کسی که به عنوان وکیل دادگاه عالی یک ایالت یا منطقه پذیرفته شده است استفاده شود. .
• در کانادا، کلمه "وکیل" فقط به افرادی اطلاق می شود که به وکالت دعوت شده اند یا در کبک واجد شرایط به عنوان دفتر اسناد رسمی قانون مدنی شده اند. وکلای کامن لا در کانادا به طور رسمی و به درستی "وکیل دادگستری و وکیل" نامیده می شوند، اما نباید آنها را "وکیل دادگستری" نامید، زیرا این اصطلاح در کاربرد کانادایی معنای متفاوتی دارد، یعنی شخصی که بر اساس وکالتنامه منصوب می شود.
