در عمل، مراجع قانونی از حق خود برای تعیین اینکه چه کسی به عنوان وکیل شناخته می شود استفاده می کنند. در نتیجه، ممکن است معنای اصطلاح «وکیل» از مکانی به مکان دیگر متفاوت باشد. برخی از حوزه های قضایی دارای دو نوع وکیل، وکیل و وکیل هستند، در حالی که برخی دیگر این دو را ترکیب می کنند. وکیل دادگستری وکیلی است که در جلسات دادگاه عالی تخصص دارد. وکیل وکیلی است که برای تهیه پرونده ها و مشاوره در مورد موضوعات حقوقی آموزش دیده است و می تواند وکالت افراد را در دادگاه های بدوی داشته باشد. هم وکیل دادگستری و هم وکیل دادگستری را گذرانده و دوره های عملی لازم را گذرانده اند. با این حال، در حوزه‌هایی که حرفه‌ای تقسیم‌بندی می‌شود، فقط وکلای دادگستری به عنوان اعضای کانون وکلای مربوطه خود پذیرفته می‌شوند.
• در استرالیا، کلمه "وکیل" را می توان برای اشاره به وکیل دادگستری و وکیل دادگستری (چه در بخش خصوصی و چه به عنوان وکیل داخلی شرکتی) و هر کسی که به عنوان وکیل دادگاه عالی یک ایالت یا قلمرو پذیرفته شده است استفاده شود. .
• در کانادا کلمه "وکیل" فقط به افرادی اطلاق می شود که به وکالت دعوت شده اند یا در کبک واجد شرایط به عنوان دفتر اسناد رسمی قانون مدنی شده اند. وکلای کامن لا در کانادا به طور رسمی و به درستی "وکیل دادگستری و وکیل" نامیده می شوند، اما نباید به آنها "وکیل دادگستری" اطلاق شود، زیرا این اصطلاح در کاربرد کانادایی معنای متفاوتی دارد، یعنی شخصی که بر اساس وکالت منصوب می شود. با این حال، در کبک، وکلای حقوق مدنی (یا وکیل به زبان فرانسوی) اغلب خود را «وکیل» و گاهی اوقات «وکیل دادگستری و وکیل» به زبان انگلیسی می نامند، و به همه وکلا در کبک، یا وکلا در بقیه کانادا که به زبان فرانسوی مشغول به کار هستند، خطاب می شود. با عنوان افتخاری "من". یا "Maître".
• در انگلستان و ولز، "وکیل" برای اشاره به افرادی استفاده می شود که فعالیت های حقوقی محفوظ و بدون قید و شرط را ارائه می دهند و شامل شاغلانی مانند وکیل دادگستری، وکلا، وکلا، وکلای ثبت شده خارجی، وکلای ثبت اختراع، وکلای علائم تجاری، انتقال دهندگان دارای مجوز، دفاتر اسناد رسمی، کمیسیونرها می شود. برای سوگند، مشاوران مهاجرت و خدمات مدیریت ادعا.
