در آفریقای جنوبی، این حرفه به دو دسته «وکلا» و «وکلا» تقسیم می‌شود که توصیف‌های مشابهی با «وکیل دادگستری» و «وکیل دادگستری» در بریتانیا دارد. وکلا قبل از پذیرش، یک سال را زیر نظر شاگردی می‌گذرانند و وکلای دادگستری دو سال را تحت عنوان «قانون کارآموزی» سپری می‌کنند. در دیوان عالی به نقش وکیل یا وکیل برحسب مورد. "وکیل" یک اصطلاح عمومی است که به هر کسی که در قانون واجد شرایط است اطلاق می شود، با این حال، استفاده از آن به ویژه در این حرفه رایج نیست. "کارشناس حقوقی" با معرفی قانون رویه حقوقی 28 سال 2014، که بر اساس آن وظایف وکلا و وکلا همپوشانی دارند و کمتر متمایز هستند، استفاده محدودی به دست آورد. با این حال، این رایج نیست. «مشاور حقوقی» معمولاً برای توصیف داخلی یا شرکتی استفاده می شود. مشاوران
در پاکستان، اصطلاح "وکیل" به جای وکیل در قانون پزشکان حقوقی و شوراهای وکلا، 1973 استفاده می شود.
در هند، اصطلاح "وکیل" معمولاً استفاده می شود، اما اصطلاح رسمی "وکیل" است که در قانون وکلا، 1961 تجویز شده است.[4]
در اسکاتلند، کلمه "وکیل" به گروه خاصی از افراد آموزش دیده قانونی اشاره دارد. این به طور خاص شامل وکلا و وکلا می شود. در یک مفهوم کلی، ممکن است شامل قضات و کارکنان پشتیبانی آموزش دیده قانون نیز باشد.
در ایالات متحده، این اصطلاح به طور کلی به وکلایی اطلاق می شود که ممکن است وکالت کنند. هرگز برای ارجاع به نمایندگان ثبت اختراع[5] یا حقوقدانان استفاده نمی شود.[6] در واقع، محدودیت‌های قانونی و مقرراتی برای غیر وکلا مانند وکیل مدافع وجود دارد.[7]
کشورهای دیگر تمایل دارند که اصطلاحات قابل مقایسه ای برای مفهوم مشابه داشته باشند.
