جهانی که در آن زندگی می‌کنیم چند بعد دارد؟ سه بعدی است؟ چهار بعدی؟ یا شاید ده‌بعدی؟
در فیزیک کلاسیک برای هر نقطه در فضا سه بعد در نظر گرفته می شود. اما ایا سه بعد برای توضیح اطرافمان کافیست؟
برای تحقق نظریه ریسمان ما نیاز به10 بعد فضایی و یک بعد زمان داریم. طبق نظریه ریسمان اجزای بنیادی جهان، مثل الکترون‌ها ذرات نقطه‌ای نیستند، بلکه رشته‌های بسیار کوچکی شبیه به ریسمان‌های مرتعش‌اند.
این نظریه برای کار کردن، به ابعاد بیشتری از فضا-زمان نیاز دارد (معمولاً ۱۰ یا ۱۱ بعد، در حالی که ما فقط ۴ بعد را تجربه می‌کنیم) . اگه بخوام یک مثال بزنم برای این که مفهوم جسم چهار بعدی را بهتر درک کنید جسمی که سه بعدی هست دارای سایه ی دو بعدی می باشد. پس جسم چهار بعدی دارای سایه ی سه بعدی می باشد.
میدونم بازم سخته اما حداقل قابل بیانه...
در ریاضیات یک نقطه هیچ بعدی ندارد و فقط یک موقعیت در فضا را مشخض میکند. برای مثال در فیزیک کوانتوم کوچک ترین واحد قابل تعریف برای طول "طول پلانک " هست. این مقدار آنقدر کوچکه که تصور آن تقریبا غیرممکنه. "خط " تنها یک بعد دارد. یعنی مجموعه ای از نقاطی ست که فاقد بعد می باشند.
دو بعدی همان صفحه هست و یک صفحه از بی‌نهایت خط یک‌بعدی تشکیل شده است. یک "شی" دارای سه بعد هست که مجموعه ای از صفحات می باشد. مجموعه ای از صفحه های دو بعدی...
و اما بعد چهارم! (یا همان زمان ) برای درکش میتونیم به یک شی در حال حرکت نگاه کنیم: هر نقطه از آن در هر لحظه در یک مکان خاص از فضا قرار دارد. در واقع، همان‌طور که یک خط رد پای حرکت یک نقطه را نشان میده، بُعد چهارم ردپای حرکت ما در زمان هست.
حال سوال من و البته سواله بی شمار دانشمند این است که برای توضیح جهان به چند بعد نیاز داریم؟
راستش هنوز هیچکس نمیدونه!
من گاهی فکر میکنم وظیفه ما در این دنیا پیدا کردن جواب برای سوال ها نیست. بلکه سوال های خوب کردنه این سوال ها هستند که علم رو پیش می برند. قدرت زیر سوال بردن هر قسمتی از این جهانِ هستی کار خیلی شجاعانه ایه نه؟
این اولین تجربه وبلاگ نویسی من هست و خیلی بداهه انجامش دادم:) حتما نظرتون رو بهم بگین.
