مردم ما رو به جون مردم ما انداختن
دشمن یعنی این.
برای همین بود که استاد ما میگفت: مهم تر از هر چیزی دشمن شناسی است
دو طرف داره قصه ما: یکی کسی که نمیدونه بعد از موفقیت و برد تیم ملی فوتبال کشورش باید شادی کنه یا غمگین بشه؟
ببینید و بخونید
نوشته ها مثل جواب آزمایش برای پزشک. با ما حرف میزنن. گویا هستن. اگر درد رو بشناسی و طبیب دل باشی میفهمی گرفتار چه بیماری شده
ببینید این لینک رو:
خدا رو شکر در زمانه ای هستیم که پیچیده ترین دشمنی ها با اسلام و دین و توحید وجود داره و خیلی ها هستن که کشف میکنن چون با نور قرآن و اهل بیت همراه هستند.
کسی که چراغ قوه نداره در دل شب معلومه که گمراه میشه
کامنت من به ایشون:
شما ها همین الان تو جهنم هستید.
زجر میکشید و در آتشی که خودتون با دست خودتون درست کردید میسوزید و کاری هم از دست هموطناتون که برای شما شهید دادن که به این امنیت و اقتدار برسید بر نمیاد.
همونا که شهید دادن از صبح تا شب به فکر شما هستن و برای شما و رفاه شما کار میکنن
ولی شما به فکر خودتون هستید و فقط خودتون رو میبینید و غرق در شهوات و خواسته های دنیایی خودتون هستید..
و پول های زیادی خرج کردن که شما نسبت به هموطنان تون بدبین باشید
شادی واقعی رو لخت شدن و رقصیدن به سبک غربی ها میدونید
شادی واقعی که خداوند به دل میاندازه آگاهی ندارید
و کسی که مثل شما خوشی نکنه شاد نمیدونید.
کسانی که از قرآن و مسجد فاصله دارن و دل هاشون کدر شده و به دست شیطان افتاده.
و خدا رو شکر که ما مثل شما نیستیم. و مثل شما فکر نمیکنیم. لکم دینکم و لی دین.
