رضا کیانی موحد
فقط ریاضیدانها نیستند که به ریاضیات علاقه نشان می دهند. فیلمسازان نیز از جمله افرادی هستند که علاقه زیادی به ریاضیات دارند. البته پر واضح است که جنس علاقه گروه اول با دوم تفاوت دارد. فیلمسازان برای کشاندن تماشاگر به سینما و میخکوب کردن او بر روی صندلی نیاز دارد تا حس تعلیق را در تماشاگر القا کند. و چه حس تعلیقی بالاتر از افرادی که نجات جانشان بستگی پیدا می کند به حل کردن چند مسئله ریاضی.
اتاق فرما داستان جمع شدن یک گروه چهار نفره علاقمند به ریاضی در یک اتاق عجیب و غریب است. هیچ یک از چهار مهمان داستان ما همدیگر را نمی شناسند و نمی دانند که میزبان ناشناس آنها کیست. اما چیزی که همگی در انتظارش هستند طرح یک مسئله دشوار ریاضی است که برای حل آن نیاز به انرژی هر چهار نفر آنها است. پس از طرح اولین مسئله مشخص می شود که حل کردن این مسئله برای آنها مسئله مرگ و زندگی است چرا که با حل نکردن مسئله دیوارهای اتاق به همدیگر نزدیک و نزدیکتر می شوند. آیا حل این معماها می تواند جان مهمانهای ناشناس را نجات بدهد؟
فیلمساز داستانش را بر اساس تعلیق ناشی از حل مسائل ریاضی پیش می برد. مسائلی که رفته رفته سخت تر می شوند. در نهایت،این جدال بین مغز انسان و گذر زمان است که برنده بازی را معلوم می کند. اما چهار شخصیت داستان علاوه بر حل معماها با یک معمای بزرگتر هم درگیر هستند: چه کسی آنها را دعوت کرده و این چهار نفر چه نسبتی می توانند با هم داشته باشند که این چنین به جدال با مرگ فراخوانده شده اند؟ معمایی فراتر از هر معمای ریاضی دیگر.
