مدتی بود که با چند نفر از دوستانم تصمیم به ثبت شرکت گرفتیم تا کسب و کار جدیدی را راهاندازی کنیم. اطلاعات اولیه در مورد ثبت شرکت داشتم و به همین خاطر قرار شد، من مراحل ثبت را پیش ببرم. به اداره ثبت شرکتهای تهران رفتم تا فرآیند تاسیس شرکت را شروع کنم اما تازه متوجه شدم که هیچ اطلاعاتی از نحوه ثبت ندارم. در واقع همه چیز کاملا عوض شده بود و اصلا فرآیند حضوری معنی نداشت و من مسیر اشتباهی را انتخاب کرده بودم. با کمی پرس و جو از اداره بیرون آمدم و فکر کردم که دردسرهای کاغذ بازی و سر و کله زدن با کارشناسهای مختلف وجود ندارد و با ورود اطلاعات اینترنتی میتوانم شرکت را به سادگی ثبت کنم. گرچه که تازه اول راه بودم!
اولین سوالی که باید قبل از تاسیس شرکت به آن جواب میدادیم، نوع شرکت بود؛ چرا که در روش ثبت هم تاثیر دارد. رایجترین قالبهای یعنی شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود را پیدا کردم.
برای تصمیمگیری جمعی و انتخاب قالب مناسب مهمترین مزایا را به این صورت دستهبندی کردم:
شرکت با مسئولیت محدود
شرکت سهامی خاص
این موارد مهمترین تفاوتهای این دو شرکت هستند که بنا به نظر جمعی، ما تصمیم به ثبت شرکت سهامی خاص گرفتیم.
ما از اول میدانستیم که میخواهیم در حوزه بازرگانی فعالیت کنیم. یعنی موضوع شرکت کاملا برای ما مشخص بود؛ ولی زمانی که در سایت اداره ثبت شرکتها، پیش بروم، فهمیدم یک قسمت برای انتخاب حوزه فعالیت با موضوع فعالیت تفاوت دارد.
حوزه فعالیت ما بازرگانی و موضوع فعالیت، تمام جزئیات کارهایی بود که قصد انجام آن را داشتیم. پس چند اساسنامه شرکت بازرگانی را دریافت کردم و بعد از بررسی موضوع فعالیت آنها، دستهبندی از موضوعات شرکت بازرگانی پیدا کردم.
حالا در این مرحله کارهایی که میخواستیم در شرکت انجام دهیم را به عنوان موضوع فعالیت انتخاب و در سایت اداره ثبت شرکتها، وارد کردم.
قبل از اینکه شرکت را ثبت کنیم، یک اسم خوب برای آن انتخاب کرده بودیم اما در کمال تعجب اسم انتخابی ما رد شد. بعد از این متوجه شدم که باید ۴ الی ۵ نام انتخابی را از قبل تعیین میکردیم که در صورت مشابهت یا تکراری بودن، یکی از آنها تایید شود.
نام تک سیلابی و دو سیلابی به احتمال خیلی زیاد رد میشود. پس سراغ نامهای سه سیلابی و چهار سیلابی رفتیم. اسمها هم باید ریشه فارسی و در فرهنگ دهخدا معنی داشته باشد.
فکر میکردیم ثبت شرکت یک هفتهای انجام شود ولی فقط یک هفته دنبال انتخاب نام مناسب بودیم.
ما سرمایه اولیه زیادی برای تاسیس شرکت نداشتیم. اول مردد بودیم که با میزان سرمایه محدود میتوانیم که شرکت ثبت کنیم یا نه! ولی تردید ما بی مورد بود. حداقل سرمایه قانونی برای ثبت شرکت سهامی خاص، ۱۰۰ هزار تومان است. البته که ما با ۵ میلیون تومان سرمایه ثبتی شروع کردیم.
کاری که باید انجام میدادیم، این بود که ۳۵ درصد از سرمایه (یعنی ۳۵ درصد از مبلغ ۵ میلیون) را در حسابی به نام شرکتی که در حال تاسیس است، واریز کنیم. چرا که به گواهی پرداخت بانک به عنوان یکی از مدارک نیاز داشتیم.
تمام گامها را با سرچ کردن و پرس و جو متوجه شده بودم؛ حالا نوبت ورود به سامانه اداره ثبت شرکتها بود. اینجا باید ورود اطلاعات را انجام میدادم. قطعا کار سختی نبود و با اطلاعاتی که داشتم، میتوانستم تمام کار را پیش ببرم.
کار را شروع کردم و در همان گامهای اولیه متوجه شدم، تازه اول ماجرا است؛
قبل از این شنیده بودم که ثبت شرکت کار چندان پیچیدهای نیست. به همین خاطر هم مراحل آن را شروع کردم! ولی نه تنها فرآیند ثبت شرکت طولانی شد بلکه هزینههای اضافی برای رفت و آمدها پرداخت کردم. اول خوشحال بودم که کار غیرحضوری است ولی به این موضوع فکر نکرده بودم که من اطلاعات و تجربه کافی برای این کار را ندارم.
این شد که دردسرهای زیادی کشیدم و شرکتی که باید ۲ هفته ثبت میشد، حدود ۲ ماه زمان برد. زمانی که برای نداشتن اطلاعات و بیتجربگی از دست رفت.
حالا فکر میکنم کاش یک صدم زمانی را که برای ثبت شرکت گذاشتم، برای پیدا کردن یک موسسه ثبتی میگذاشتم و کار را به کاردان آن میسپردم. موسسهای که کار را بهصورت غیرحضوری انجام دهد و در صرفهجویی زمان و هزینه به من کمک کند. ثبتیار یک مرجع غیرحضوری برای ارائه خدمات حقوقی به کسب و کارها است که میتوان روی آن حساب باز کرد.