مشکلات گوارشی به هر گونه اختلال گوارشی اطلاق می شود که در دستگاه گوارش رخ می دهد که به آن دستگاه گوارش (GI) نیز می گویند. اولین علائم مشکل دستگاه گوارش معمولاً شامل خونریزی، نفخ، یبوست یا اسهال و سوزش سر دل است.
اگر درد شکم، حالت تهوع یا نفخ را تجربه می کنید، می تواند یک ویروس باشد که به مرور زمان از بین می رود یا نشانه ای از بیماری های گوارشی است که ممکن است به مراقبت های پزشکی یا تغییر در عادات زندگی نیاز داشته باشد.
شما همیشه باید با پزشک خود مشورت کنید تا علت دقیق علائم خود را شناسایی کنید، اما در اینجا چند مورد از مشکلات رایج وجود دارد!
این مشکل گوارشی التهاب پوشش داخلی معده است. علل زیادی دارد، اما شایع ترین آنها عوامل عفونی، به ویژه هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori)، آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند Ponstan و الکل هستند.
برخی از علائم رایج گاستریت:
درد شکم (سوزش متناوب یا مداوم، یا درد گرفتن یا گاز گرفتن)
تهوع و استفراغ
از دست دادن اشتها
نفخ، آروغ و آروغ زدن
سعی کنید از غذاهای تشدید کننده رایج مانند غذاهای تند، چرب و سرخ شده، پودر فلفل قرمز، الکل و قهوه خودداری کنید زیرا ممکن است شدت علائم را افزایش دهند.
درمان گاستریت بستگی به علت آن دارد. برای گاستریت همراه با هلیکوباکتر پیلوری، درمان شامل ترکیبی از آنتی بیوتیک ها و سرکوب کننده های اسید است، در حالی که گاستریت ناشی از آسپرین، NSAID ها و الکل ممکن است به سرکوب کننده اسید نیاز داشته باشد. در صورت امکان، مصرف الکل و داروهای مسئول گاستریت باید متوقف شود.
گاستریت اغلب با زخم معده همراه است. زخم های گوارشی زخم هایی هستند که در پوشش معده، قسمت تحتانی مری یا قسمت اول روده کوچک ایجاد می شوند. آنها معمولاً در نتیجه التهاب ناشی از هلیکوباکتر پیلوری، آسپرین و NSAID ها ایجاد می شوند.
علائم شایع زخم معده
شایع ترین علائم زخم معده ناراحتی بالای شکم، درد شکم یا نفخ است. همچنین ممکن است متوجه کاهش وزن، کاهش اشتها، حالت تهوع، مدفوع خونی یا تیره و استفراغ شوید.
با درمان مناسب، بیشتر زخم های گوارشی بهبود می یابند. با این حال، اگر درمان نشود، می‌تواند در طول زمان بدتر شود و منجر به عوارض جدی‌تر سلامتی مانند زخم سوراخ‌شده، زخم خونریزی‌دهنده (که می‌تواند باعث از دست دادن خون قابل توجهی شود) یا بافت اسکار که ممکن است باعث تنگی شود، منجر به مشکلات گوارشی و سلامتی شود.
بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) یک مشکل گوارشی است که در آن محتویات معده به سمت عقب حرکت می کند یا از معده به مری رفلاکس می کند. مری لوله ای است که گلو را به معده متصل می کند.
رفلاکس یک فرآیند طبیعی است که ممکن است در افرادی اتفاق بیفتد که علائم آزاردهنده رفلاکس اسید معده ندارند. در مقابل، GERD در بیمارانی تشخیص داده می‌شود که دوره‌هایی از رفلاکس اسید دارند که علائم دردسرساز ایجاد می‌کند.
افراد مبتلا به GERD ممکن است علائم ناشی از تحریک اسید و آسیب به مری یا پشت گلو را تجربه کنند. این شامل:
سوزش سردل
درد قفسه سینه
نارسایی
حالت تهوع یا استفراغ
مشکل یا درد هنگام بلع
گرفتگی صدا و گلو درد
سرفه کردن
رفلاکس اسید در بیماران مبتلا به GERD در مقایسه با افرادی که علائم این بیماری را ندارند بیشتر اتفاق می افتد.
اگر اسفنکتر تحتانی مری (LES)، یک دریچه عضلانی در انتهای پایینی مری، اغلب باز شود یا به اندازه کافی محکم بسته نشود که محتویات معده را درون خود نگه دارد، بیشتر اتفاق می افتد. زمانی اتفاق می‌افتد که پرخوری می‌کنید، یا زمانی که فشار زیادی بر معده‌تان وارد می‌شود، اغلب به دلیل چاقی یا بارداری. سیگار کشیدن، الکل و کافئین نیز ممکن است LES را شل کند.
خوشبختانه، علائم را می توان به طور کلی از طریق تغییر سبک زندگی کنترل کرد. این موارد عبارتند از: ترک سیگار، کاهش مصرف الکل و کافئین، مصرف کمتر غذاهای چرب و کاهش وزن. در موارد مداوم، اگر آنتی اسیدها و داروهای ضد رفلاکس مؤثر نباشند، جراحی می تواند آخرین راه حل باشد.
سندرم روده تحریک پذیر (IBS) بخشی از گروهی از اختلالات گوارشی است که به عنوان اختلالات عملکردی روده شناخته می شوند. این یک مشکل رایج است که 10 تا 20 درصد از جمعیت سنگاپور را تحت تأثیر قرار می دهد. بیماران مبتلا به IBS ناراحتی یا درد شکمی دارند که با اسهال یا یبوست همراه است و این ناراحتی معمولاً پس از اجابت مزاج برطرف می شود.
علائم IBS
علائم IBS از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما معمولا برای مدت طولانی وجود دارد.
علائم رایج عبارتند از:
درد، گرفتگی یا نفخ شکم در هنگام اجابت مزاج
تغییر در ظاهر مدفوع
تغییر در دفعات اجابت مزاج
نفخ مداوم
خستگی و مشکل در خوابیدن
اسهال در IBS معمولا در طول روز و بعد از غذا رخ می دهد. برخی از بیماران IBS ممکن است به جای اسهال یبوست داشته باشند و مدفوع گلوله مانند سفت داشته باشند. برخی از بیماران ترکیبی از اسهال و یبوست دارند.
علت IBS ناشناخته است. اغلب با یک دوره عفونت گوارشی یا مسمومیت غذایی ایجاد می شود. سیستم ایمنی در روده در طول عفونت فعال می شود و سلول ها و پروتئین هایی تولید می کند که حساسیت اعصاب روده را افزایش می دهد. اعصاب حساس اضافی باعث می شود روده مقادیر طبیعی گاز و حرکات را به عنوان نفخ و درد احساس کند.
استرس و اضطراب علائم IBS را تشدید می کند. با این حال، مشخص نیست که آیا اضطراب به خودی خود باعث IBS می شود یا خیر. عدم تحمل غذایی اغلب در بیماران IBS دیده می شود، اما تصور نمی شود که آلرژی غذایی باعث IBS شود.
هیچ تحقیقی وجود ندارد که به طور قطعی IBS را تشخیص دهد. پزشکانی که بیماران IBS را مدیریت می کنند اغلب با سابقه علائم شکمی و آزمایشات ساده خون و مدفوع برای رد اختلالات رایج شروع می کنند. برخی از پزشکان ممکن است آزمایش‌های تهاجمی‌تری مانند کولونوسکوپی و سی‌تی اسکن را نیز در صورتی که مرتبط باشند، درخواست کنند.
درمان IBS با هدف تسکین علائم است و اکثر بیماران IBS نیازی به داروی طولانی مدت ندارند. معمولاً با اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی فرد، اجتناب از غذاها و سایر رویدادهایی که باعث ایجاد علائم می شوند، مدیریت می شود.
غذاهای رایجی که ممکن است باعث تشدید IBS شوند عبارتند از محصولات لبنی، غذاهای سرخ شده، قندهای غیرقابل هضم و لوبیا. برخی از غذاهای طبیعی مانند زنجبیل، نعناع فلفلی و بابونه ممکن است به کاهش برخی علائم IBS کمک کنند. اگر اصلاح سبک زندگی کافی نباشد، پزشک ممکن است داروهایی را برای کاهش مدفوع شل، یبوست و نفخ یا کاهش حساسیت روده تجویز کند.
اسهال مزمن به مدفوع شل مکرر که بیش از 4 هفته طول می کشد، تعریف می شود. این مشکل گوارشی تقریبا تمام افراد را درگیر می کند.
علل اسهال مزمن
شایع ترین علت اسهال مزمن IBS است. یکی دیگر از علل شایع داروهایی از جمله آنتی بیوتیک ها، مسکن ها (مانند Ponstan) و داروهای دیابت (مثلا متفورمین) است.
بیشتر عفونت های روده باعث اسهال می شود که کمتر از 4 هفته طول می کشد. موارد استثنا شامل سل، ژیاردیازیس، آمیبیاز و اسپرو استوایی است که همگی ممکن است باعث اسهال مزمن شوند.
در بزرگسالان، عدم تحمل غذایی ممکن است گاهی باعث اسهال مزمن شود. عدم تحمل لاکتوز در آسیایی ها رایج است و این می تواند باعث اسهال و نفخ در محصولات لبنی شود. الکل و شیرین کننده های مصنوعی نیز ممکن است در برخی از بیماران باعث اسهال شوند.
هم بیماری های غیر روده ای و هم بیماری های روده ای می توانند باعث اسهال مزمن شوند.
بیماری های غیر روده ای رایج که باعث اسهال می شوند عبارتند از بیماری تیروئید و دیابت.
بیماری تیرویید
پرکاری تیروئید شرایطی است که در آن تیروئید بیش از حد نیاز هورمون تولید و ترشح می کند. هورمون های تیروئید برای تنظیم متابولیسم (فرآیندی که غذای مصرف شده را به انرژی تبدیل می کند) استفاده می شود، بنابراین هورمون های بیش از حد می تواند منجر به علائم مرتبط با متابولیسم بالا شود. در برخی افراد، پرکاری تیروئید باعث تسریع سیستم گوارش و در نتیجه اسهال و دفع مکرر روده می شود.
دیابت
برخی از افراد مبتلا به دیابت ممکن است عارضه ای به نام انتروپاتی دیابتی را تجربه کنند. در این حالت اعصاب دستگاه گوارش آسیب می بیند که ممکن است منجر به اسهال شود. علاوه بر این، اسهال نیز ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی برخی از داروهای دیابت رخ دهد.
پانکراتیت مزمن
پانکراتیت مزمن التهاب مداوم پانکراس است. این ممکن است به دلایل زیادی اتفاق بیفتد، اما شایع ترین آنها سوء مصرف طولانی مدت الکل است. پانکراتیت مزمن منجر به کاهش سطح آنزیم ها و هورمون های پانکراس در بدن می شود و هضم غذا را سخت تر می کند. یکی از علائم این بیماری اسهال است.
بیماری سلیاک
بیماری سلیاک زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن هنگام مصرف گلوتن به بافت های خود حمله می کند. این باعث آسیب به پوشش روده و در نتیجه مشکلاتی در جذب مواد مغذی (سوء جذب) می شود. اسهال شایع ترین علامت بیماری سلیاک است. سوء جذب همچنین می تواند منجر به مدفوع حاوی سطوح بالای چربی شود که باعث ایجاد بوی نامطبوع می شود.
کولیت زخمی
کولیت اولسراتیو نوعی بیماری التهابی مزمن روده (IBD) است. در این شرایط، التهاب و زخم در پوشش روده بزرگ و راست روده وجود دارد. اسهال خونی یکی از علائم شایع کولیت اولسراتیو است. شدت علامت بستگی به شدت التهاب و زخم در روده بزرگ دارد.
بیماری کرون
بیماری کرون نوعی بیماری التهابی روده است که باعث التهاب و زخم در هر قسمتی از دستگاه گوارش می شود. این یک بیماری مزمن است که در آن علائم ممکن است به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود. همچنین ممکن است دوره هایی وجود داشته باشد که هیچ علامتی تجربه نشود. علائم بیماری کرون شامل اسهال، خون در مدفوع و سوء تغذیه است.
اگر اسهال مزمن دارید، پزشک ممکن است آزمایش خون، آزمایش مدفوع و در صورت لزوم گاستروسکوپی و کولونوسکوپی را برای تشخیص بیماری شما انجام دهد. درمان اسهال به علت شناسایی شده بستگی دارد.
منبع : mountelizabeth
