اخیراً برای خرید تی شرت با طرح خوشنویسی فارسی به لباسفروشی ها سری زده بودم. دو طرح از تی شرت های با نوشته که دیدم و برام جالب توجه بودند طرح های این عکس بودند.
از نمونه سمت چپ که بگذریم که بنظرم طرح خوبی نیست برای این که آدم بپوشه و البته یک طرح بین المللی و بیشتر از جهت فان است و نمونه مردونه اش هم وجود داره؛ طرح سمت راست از طرح های رایج تی شرت با طرح خوشنویسی فارسی است؛ طرح "هیچ". یعنی علاقمندان به این طرح، شعار اصلی زندگیشون "هیچ" ه؟ یعنی جوون مردم میره تو خیابون و با افتخار به همه میگه "هیچ"!! آخه این چه طرحیه !!
چند سال پیش، نیمانی (نیما بهنود) توی نیویورک یه سری تی شرت میزد با طرح های مشابه و می گفت این امریکایی ها از طرح خوشنویسی حرف "ه" دوچشم خوششون اومده و خوب می فروشه، حالا اینجا اومده اند از روی اون طرح ها زده اند! (البته اصل طرح "هیچ" به مجسمه هاي "هيچ" پرويز تناولي برمی گرده.) آخه وقتی نوشته ای روی لباس آدم بیاد،معنی عبارت هم مهمه! من خودم از تی شرت با طرح خوشنویسی کوچک خوشم میاد. ولی متن نوشته باید واجد معنایی مورد قبول من باشه.
یه طرح دیگه که لباسفروشی ها داشتند و از معدود تی شرت های خوشنویسی داری بود که خیلی قشنگ هم طراحی شده بود؛ متنش این بود: "یاد باد آن روزگاران یاد باد." خب آخه چقدر کج سلیقگی! جوون 20، 30 ساله بره تو خیابون با حرف اصلی حسرت بر گذشته!
خلاصه، دریغ از یه طرح با نوشته خوب که ببینم. این همه مصراع خوب هست که هم خوشنویسی قشنگی پیدا می کنند و هم به عنوان پیام یک فرد، معنای خوبی دارند. مثلا بنویسند "از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر" یا بنویسند "فاش می گویم و از گفته خود دلشادم". (می دونم که متن ها قابل سفارش دادن هم هستند ولی منظورم طرح های موجود در بازار و کار طراحان لباسه)
