ویرگول رو بابت آیتم های زیادی دوست دارم. امیدوارم بمونه. موندن و رقابت کردن با پلتفرمهای امروزی حقیقتا جان کندن میخواهد.
اینجا آدم احساس آرامش دارد، لااقل برای امثال من که چندین سال توی فضای شلوغ و پرهیجان اینستاگرام بوده ام، اینجا بابت اینکه میتوانم با خیال آسوده بخوانم و بنویسم، #بنویسم، لذت میبرم. اینجا میشود مثل همان سالهای دوران وبلاگ نویسی دبیرستان دوباره هرچه میخواهی بنویسی. بنویسی و از نوشتنت لذت ببری.
اینجا بنظرم جای ارزشمندی هست، لااقل چون کپی کاری یا تقلیدی نبوده. اینجا حاصل فکر بوده، امیدوارم بازهم همان شکوه اساطیری دوران وبلاگ نویسی فارسی را بازپس گیرد. اینجا را دوست دارم چون آرامشش از جنس روزهای وبلگ نویسی هست. چون همان روزنه امید است... ?
