تجربه مقایسه شدن برای خیلی از ما آشناست، از وقتی کودک بودیم با دوستان و بچه های همسال خود مقایسه می شدیم. سیستم آموزشی هم به نوعی به این مقایسه ها اعتبار می داد و ذهن ما با این مساله خوب می گرفت که من در کدوم پلکان نسبت به همکلاسی ها و دیگران هستم.
این مقایسه رنج ها و فشارهای زیادی به ما آورده. تو مسابقه های زندگی رفتیم که مال یکی دیگه بوده و کارهایی انجام دادیم که صرفا برنده شدن و از مقایسه موفق بیرون اومدن دلیلش بوده.
وارن بافت می گه: "ما نمیدونیم چه کسی عریان شنا می کند تا وقتی که جشزر و مد تموم بشه". این جمله نشون میده که ما باکفش دیگری نمی تونیم راه بریم. مشکل مقایسه اینه که ما هیچ وقت مشکل زندگی دیگران نمی دونیم. به عنوان مثال همسایه ای که به تازگی ازدواج کرده، از کابوس های شبانه اش خبر نداریم، یا همکاری که مدام سفر میره می تونه کلی بدهی داشته باشه.
وارن بافت میگه مردم اغلب تظاهر می کنند و با دروغ کارهاشون پوشش می دهند. تا وقتی که اوضاع بد نشه نمی دونید در اصل چه خبره. اگر جوری زندگی می کنین که می دونین درسته و تصمیم های سخت می گیرید، تحت تاثیر آن چه دیگران انجام می دهند قرار نگیرید. چه این حالت شما به شکل نشاط غیر منطقی باشد یا بدبینی وحشت زده. پرواز دیگران در ارتفاعات بالا را با یک داستان احتیاط آمیز ببینید، مانند ایکاروس که با بال هایی از موم پرواز کرد و به خورشید نزدیک شد و در دریا سقوط کرد.
به کاری که انجام می دهید ادامه دهید. برهنه شنا نکنید چون جزر و مد خواهد رفت. با کفش خودتان زندگی کنید.
منبع:
https://medium.com/thrive-global/21-quotes-that-if-applied-change-boys-into-men-3e124aff36f8
