همه چیز از یک اتفاق ساده شروع شد! توییت فرانک بانوی مجیدی را خواندم:
من معمولاً آدم پیام بازی نیستم! یعنی خیلی به ندرت به دوستان و آشنایان پیام می‌فرستم. فکر کردم شاید الان زمان مناسبی باشد که در آخرین بهار قرن برای‌شان بهترین‌ها را آرزو کنم:
سلام، امروز آخرین روز از بهار قرن چهاردهم شمسی است. زندگی‌تون همیشه بهاری باد... ?
این پیام را برای یکی از اساتید دوران مدرسه و دانشگاه هم فرستادم و ایشان متذکر شدند که:
هر قرن صد سال هست و چهارده قرن می شود ۱۴۰۰ سال، و سال۱۴۰۱ شروع قرن پانزدهم خورشیدی است.
طی اصلاحیه‌ای موضوع را به اطلاع کلیه‌ی دوستانم رساندم. اما دوست عزیزی در پاسخ گفت:
از نظر ریاضی کاملاً منطقی به نظر می‌رسید لذا نیاز شد که گوگل کنم. نتیجه در این تصویر کاملاً واضح بود:
در مدخل ویکی‌پدیای انگلیسی اشاره شده است که دو دیدگاه برای شمارش قرن‌ها وجود دارد، نگاه سخت‌گیرانه و عمومی.
نکته از نگاه من اینجاست که عدد اولین سال «۱» بوده و ما اصولاً سال صفر نداشتیم. لذا اولین قرن از سال ۱ تا ۱۰۰ بوده و دومین قرن از سال ۱۰۱ تا ۲۰۰ و همین طور تا قرن چهاردهم که از سال ۱۳۰۱ تا ۱۴۰۰ است.
ولی به گمانم عموم مردم تصمیم گرفتند برای این‌که شمارش قرن‌ها راحت‌تر باشد، قرن اول را استثنا کرده و ۹۹ ساله حسابش کنند!
اما براساس علم و منطق همان سال بعد، یعنی سال ۱۴۰۰ را باید پایان قرن چهاردهم بدانیم.
