بسم الله
انتخابات امروز نه تنها انتخاب یک نفر از بین ۲ نفر برای به دست گرفتن فرمان اداره کشور برای حداقل ۴ سال پیش رو بلکه انتخاب مسیر و آینده‌ای است که با تک رأی ما می‌تواند تکلیف آن مشخص شود، باید دقت داشته باشیم که چه مسیری را می‌خواهیم برای ۴ سال آینده کشور انتخاب کنیم.
یک مسیر توجه به معیشت مردم و حداکثر تلاش برای متعادل کردن حوزه اقتصاد و معیشت مردم در گام اول، استفاده از ظرفیت‌های کل کشور برای به حرکت در آوردن موتور اقتصاد، صنعت و فرهنگ، پیشرفت و بالا بردن قدرت در گام دوم، به میدان آوردن کارشناسان و متخصصان برای پیشرفت ایران در بخش‌های مختلف تکنولوژی، علمی، فناوری و سایر حوزه‌ها در گام سوم، داشتن حرف برای گفتن در سطح منطقه و جهان در گام چهارم و داشتن سرمایه اجتماعی در کل منطقه و ایران و حرف شنیدی‌تری از ایران در دنیا در گام پنجم است، البته گام‌هایی که در ادامه می‌توان تعریف کرد.
گروهی که این مسیر را جلو می‌برند، نماینده آنها سعید جلیلی است و صرفا به ایشان رأی نمی‌دهیم، بلکه به گفتمان پیشرفت، تلاش و مدیریت کارآمد که در شهرهای کشور کار می‌کنند، رأی خواهیم داد که سعید جلیلی نماینده آنها خواهد بود.
نباید به خاطر چند نفر تندرو در کنار سعید جلیلی، کل گفتمانی که به پیشرفت ایران کمک می‌کند را زیر سؤال ببریم؛ الان نمی‌توانیم نتایج را تعیین کنیم اما می‌توانیم حرکت‌ها را مشخص کنیم.
مسیر دوم مسیری است که مسئله آن ایران و پیشرفت کشور نیست، برای به دست آوردن قدرت از دست رفته در ۳ سال گذشته می‌آید، افرادی که ۳ سال پیش حضور داشتند و به سختی نیازهای اسامی مردم را تأمین می‌کردند، ادعاهای بزرگ داشتند، با آمریکا و جامعه جهانی صحبت کردند، قول‌هایی دادند و دست از پا درازتر برگشتند.
در آن زمان امتیازاتی دادند که دستمان خالی شد، برگشتند به کشور خودمان و نه تنها از وعده‌های پوشالی خود شرمنده نبودند بلکه هموطنان خودمان را متهم کردند، شروع به انتقام از مردم کردند، انتقام‌های سیاسی گرفتند و کار را رها کردند، فرمان اقتصاد کشور را رها کردند و به دست گروه‌های منفعت‌طلب دادند.
هر روز یک چیز گران و نایاب می‌شد، فروش نفت دچار بحران شد، کسری بودجه وحشتناکی داشتیم، با آمدن گروهی که نماینده آن مسعود پزشکیان است که خود کمترین نقش را در دولت خواهد داشت، در این مسیر قرار خواهیم گرفت.
باید بین این ۲ مسیر انتخاب کنیم که چه آینده‌ای می‌خواهیم که ۴ سال بعد کجا ایستاده باشیم، جایی که در صف کالاهای اساسی باشیم یا جایی باشیم که این مسئله حل شده و گام‌های مؤثرتری برای فاصله گرفتن از کف خواسته‌های مردم برداریم.
فارغ از تمام نگاه‌های مذهبی و اعتقادی این ۲ مسیر پیش روی ایران است و باید درست انتخاب کنیم، اگر انتخاب نکنیم و فرار کنیم، قطعا انتخابی خواهد شد که شرایط را بدتر خواهد کرد و بعدا نمی‌توانیم بگوییم چرا اینگونه شد، الان این موضوع دست ما است و می‌توانیم کاری کنیم که شرایط بدتر نشود و به بحران‌هایی که به سختی از آنها خارج شدیم، سلام دوباره نکنیم.
یک رأی داریم اما همین یک رأی‌ها سرنوشت ۴ سال آینده ایران را تعیین خواهد کرد.
