بدون لبخند، بدون دست دادن، بدون پشت شانه زدن، بدون عکس.
گفتند لیونل مسی در بارسا خواهد ماند، ولی از "پایان خوش" خبری نبود. هیاهو تمام شده و بارتمئو مرد برنده به نظر می رسید و در مسندش باقی مانده بود، ولی پیروزی اش اگر بتوان نامش را «پیروزی» گذاشت" توخالی بود. چهره کودکانه مسی آن تو خالی بودن را عمیق تر می کرد.
حقیقت این است جدایی مسی و بارسا برای نه ماه به تعویق افتاده و کسی نمی داند تیم چه واکنشی برابر همه ماجراها خواهد داشت.
سید لاو نوشته «بدترین نکته درگیری مسی و بارتمئو نبود. بدترین نکته این بود که مسی به نقطه ای رسید که می خواست جدا شود». این که پیوندها گسسته شد و ماندن از این نوع گره گشا نخواهد بود.
مسی این هفته به تمرینات بازخواهد گشت. ولی حضورش یادآور بازجویی های تلویزیونی بود. جایی که گفت «... حقیقت این است نمی دانم چه خواهد شد. مربی جدید آمده. انگاره های جدید. من مثل همیشه بیشترین تلاشم را انجام خواهم داد». او نه نمایش قدرت داد و نه از قرارداد جدید و پول حرف زد. گفت «... می‌خواستم شاد باشم و در باشگاه شادی را پیدا نمی‌کردم». او حرف هایش را نه در کانال تلویزیونی باشگاه بلکه در یکی از سایت های ورزشی زد. حتی وب سایت بارسلونا هم تا ساعت‌ها بعد بدان‌ها اشاره‌ای نکرد. در حالی که قرار بود نرفتن مسی خبر خوب باشگاه باشد حتی به عنوان خبر هم مورد اشاره قرار نگرفت.
پدرش بیانیه مسی را خواند و به حقوق او بر ترک باشگاه تاکید کرد. حرف از عشق او به باشگاه زد. حتی اینکه بچه‌های مسی زده بودند زیر گریه. بسیاری از طرفداران مسی او را می‌فهمیدند و خیلی هایشان می خواستند به راهش برود. به خاطر خود لیونل. آنها دیگران را مقصر می‌خواندند.
بازیکنان گاهی با رفتن شان از باشگاه وداع می کنند و این بار مسی در بیانیه اش گفت «... من ماندم چون رئیس باشگاه گفت تنها امکان جدایی، پرداخت هفتصد میلیون یورو خواهد بود. چیزی که گزینه محالی است. راه دیگر رفتن به دادگاه بود که تمایلی بدان نداشتم».
کومان حرفی نزده، همین طور هم تیمی های خاموش لیونل. حالا نوبت حرکت کومان در میدان فرا رسیده. او خوابش را نمی‌دید در چنین باتلاقی گرفتار شود.
این پست ابتدا در اکانت اینستاگرام hamid.reza.sadr@ منتشر شده است.
