منچستر سیتی با له کردن وستهام در لیگ، نخستین گام فصل جدید را جانانه برداشت. آنها برای اکثر کارشناسان، نامزد کسب مجدد قهرمانی هستند که اگر چنین شود ششمین تیمی خواهند شد که در تاریخ انگلیس پس از هادرزفیلد دهه بیست، آرسنال دهه سی ,لیورپول دهه هشتاد و منچستر یونایتد به رهبریفرگوسن طی دو دوره، سه فصل متوالی قهرمان لیگ شده اند. آنها قوی ترین نیمکت، کارآزموده ترین مربی و همین طور بالاترین انگیزه برای توفیق مجدد را دارند.
پوست اندازی سیتی از سال دو هزار و هشت آغاز شد. ابوظبی یونایتد گروپ، باشگاه را در دست گرفت، نام شیخ منصور تکرار شد و سیتی بالا آمد و بالاتر. ولی پرواز مهارناپذیر آبی آسمانی ها برای خیلی ها، محض نمونه اشپیگل در آلمان، ایندیپندنت و گاردین در انگلیس، آیریش تایمز در ایرلند و ده ها سایت و نشریه، سوی دیگری هم داشته.
آنها اعتقاد دارند سیتی ابزار سیاست خارجی اماراتی ها شده. آنها اصطلاح SportsWashing را تکرار می کنند و تکرار؛ اصطلاحی به مفهوم استفاده ابزاری از ورزش برای ارائه تصویر مثبتی خلاف واقعیت. آنها می گویند اماراتی ها می خواهند تصویر تیره کشورشان در زمینه حقوق بشر و شرایط بد کارگران خارجی را با فوتبال، با چهره های محبوبی مثل پپ و با بازیکنان بزرگی بسان آگرو تطهیر کنند و تا حد بسیاری هم موفق بوده اند.
استفاده سیاسی از فوتبال ملی تاریخچه کهنی دارد، ولی روی آوردن به باشگاه ها خصوصا در کشورهای دیگر از آن فوتبال این عصر است. در چنین قابی سایت آی نیوز در انگلیس روی آوردن به سیتی را با برگزاریالمپیک توسط هیتلر مقایسه کرده و میگل دلانی سردبیر بخش فوتبال ایندیپندنت تا آن جا پیش رفته که نوشته "برابر سیتی نه با یک تیم، بلکه با یک کشور روبرو هستید"... آن چه احتمالا بیش از حد افراطی به نظر می رسد.
