به فن دایک از دریچه مصاحبه اش با بی بی سی در فوریه سپری شده نگاه کنید.
مادرم یک سورینامی اصیل است و پدرم یک هلندی تمام عیار. هر چه دارم را مدیون مادرم هستم. پدرم خیلی زود ما را رها کرد و رفت. پشت پیراهنم نوشته ویرجیل. نمی خواستم نام خانوادگی پدرم بر آن پیراهن نقش ببندد. . کلویورت، گولیت و سیدرف هم سورینامی تبار هستند. نمی دانم احتمالا توفیق ما برگرفته از خونسردی ذاتی مان بوده. یادم نمی آید طی دیداری خشمگین شده باشم. .
تا هفده سالگی قد برادر کوچک ترم از من بلندتر بود، ولی ناگهان در این سن هجده سانتی متر قد کشیدم. در نوجوانی مدافع راست بودم و بازی ام آن قدر خوب نبود تا در قلب دفاع بازی کنم.
تأثیر شبکه های اجتماعی بیش از حد زیاد شده اند. غم انگیز است که نوعی زندگی مجازی قلابی جایگزین زندگی واقعی شده است!
زمانی که در سوتهمپتن بودم برای تماشای بازی یوونتوس و مادرید راهی کاردیف شدم تعدادی از طرفداران لیورپول دورم را گرفتند و درخواست کردند راهی مرسی ساید شوم. آنها را دوست داشتنی و مودب یافتم.
امیدوارم به عنوان یکی از بزرگان باشگاه لیورپول در یادها بمانم. ما همه ابزار توفیق را در اختیار داریم. وقتی لیورپولی می شوید یکی از اعضای خانواده لیورپول بشمار می روید و بزرگان باشگاه را دائما ملاقات می کنید که معرکه است.
وقتی می‌بریم بهترین مدافع میانی جهان خوانده می شوم و وقتی می بازیم بدترین. این است رسم روزگاری که در آن بسر می بریم.
این پست ابتدا در اکانت اینستاگرام hamid.reza.sadr@ منتشر شده است.
