اگر دارید این پست رو میخونید به احتمال زیاد تا به الان موزیک هایی به چشمتون خورده که جلوی اون نوشته سه بعدی ماجرا به این صورت است .
صوت های سه بعدی، گروهی از صداها هستند که برای اسپیکرهای استریو، اسپیکر های پنج کاناله، یا هدفون ها تولید میشوند. این کاراغلب شامل قرار دادن مجازیِ منابع صوتی، در فضایی سه بعدی، از جمله پشت، بالا یا پایین سر شنونده است.
فایل صدای سه بعدی یک فایل چند رسانه‌ای استریو (Stereo) است؛ مانند یک فایل MP3 و M4A . این گونه فایل‌ها دو کانال برای ذخیرهٔ صدا دارند که به هنگام اجرای فایل، داده‌های هر دو کانال توسط برنامهٔ کاربردی پخش می‌شود. اگر محتویات این دو کانال صدا شبیه به هم باشد، صدای خروجی از کانال‌های بلندگو نیز تقریباً" یکسان خواهد بود. در نتیجه با تغییر داده‌های دو کانال فایل چند رسانه ای، صدای خروجی بعد پیدا میکند.
متدوال‌ترین کاری که برای بعد دادن به صدا انجام می‌شود این است که یک فایل استریو معمولی را با نرم‌افزارهای ویرایش صدا (مانند Gold Wave) باز می‌کنند. سپس مقدار حجم صدا را در دو کانال به تناسب ریتم صدا تغییر می‌دهند؛ به گونه‌ای که در یک زمان مشخص هر دو کانال صدا، دارای شدت صوت برابر نباشند.
نتیجهٔ کار این است که شدت صدای خروجی از هر کانال بلندگو با دیگری متفاوت خواهد بود. در نهایت گوش ما یک صدای دارای بعد را می شنود.
پردازش سه بعدی صوت، پیچیدگی دامنه ی فضایی موج های صوت است که برای فرستاده شدن به عملکرد های سر استفاده میشوند.
این پدیده ای است برای انتقال موج های صوت (تكنيك انتقال صوت از سر انسان و بررسى عوامل موثر در اين امر و اثر خنثی آن ) تا صداهای واقعی در طبیعت را شبیه سازی کند. که این همان هدف اصلی صوت سه بعدی است.
این امر باعث فریب مغز با استفاده از گوش و اعصاب شنوایی می شود ، که مغز وانمود میکند که زمان شنیدن، صداهایی را در قسمت هایی از مکان های سه بعدی قرار دارد می شنود ، در حالی که ممکن است این صدا از اسپیکر های دو بعدی خارج شده باشند! (بر خلاف سیستم های چند کاناله)
با استفاده از این تکنیک انتقال صوت از سر انسان و بازتاب آن و تغیر صدا در راه خروج از منبع (برای مثال مثل بازتاب از زمین و دیوار ) در گوش شنونده میتواند شبیه سازی شده باشد.
این اثرات عبارتند از جایگزاری منابع صوتی پشت، بالا و پایین شنونده.
