به شجاعت بیش از حد بها داده شده یا دستِ‌کم درباره‌ی آن مبالغه شده است. لازم نیست همیشه شجاع باشید، در بیش از 99 درصد حالات می‌توانید ترسو باشید. برای شجاعانه زیستن فقط به 20 ثانیه شجاعت نیاز دارید. آن 20 ثانیه‌ای که وارد جمع غریبه‌ای می‌شوید و خودتان را معرفی می‌کنید، که تصمیم می‌گیرید برای رفتن روی سن داوطلب شوید، که در دعوا با همسرتان کوتاه می‌آیید، که تصمیم به اخراج کارمندی می‌گیرید، که «نه» می‌گویید با اینکه شما را منفور می‌کند، که خودتان را برای پریدن از هواپیما آماده می‌کنید.
ترس فقط توهمی در نبود واقعیت است، زمانی که واقعیت خود را نشان می‌دهد جایی برای توهم ترس نمی‌ماند. ترس از پیش‌بینی تجربه‌ی کاری سرچشمه می‌گیرد و نه تجربه‌ی واقعی آن.
پژوهشی بر روی چتربازان تازه‌کار نشان داد که هر چه هواپیما به نقطه‌ی پرش نزدیک می‌شود ضربان قلب آن‌ها بیشتر و بیشتر می‌شود، ولی به محض پرش ضربان قلب‌شان به‌شدت کاهش می‌یابد. استرس‌زاترین بخش این تجربه توهم پرش و پیش‌بینی تجربه‌ی آن بود به محض اینکه واقعیت پرش خود را نشان داد، ترس بار و بندیلش را جمع کرد.
پس وقتی به دیوار ترس‌تان برخورد کردید، صدای مغزتان را خفه کنید و اگر لازم بود چشمان‌تان را ببندید و نفس‌تان را حبس کنید و برخلاف پافشاری تمام سلول‌های بدن‌تان دست به کار شوید.
اگر سه بار در روز شجاعت به خرج دهید، زندگی‌تان را زیرورو خواهید کرد. این یعنی روزی یک دقیقه شجاعت.
برگرفته شده از برنامه‌ی دارن دیلی DarrenDaily
