سنسور فشار الکترونیکی معمولا تغییر فشار را از طریق تغییر شکل دیافراگم اندازه‌گیری می‌کند. اگر این دیافراگم از یک طرف در معرض فشار فرآیند قرار گیرد و از طرف دیگر ونتد شود (و بنابراین در معرض فشار محیط قرار گیرد)، تغییر شکل دقیقا با این فشار محیط کاهش می‌یابد (زیرا متعادل می‌شود). بنابراین، نتیجه اندازه‌گیری شده در واقع اختلاف فشار بین فشار فرآیند و فشار محیط است.
برای سنسور فشار ابسلوت، سمت داخلی (سمت سنسور که با سیال فشار تماس ندارد) در معرض خلاء مطلق قرار می‌گیرد و سپس به‌طور دائم و کاملا نفوذ ناپذیر شده، آب بندی می‌شود. بنابراین، تغییر شکل اندازه‌گیری شده دیافراگم، مستقل از فشار محیط است و همیشه فضای بسته به مهر و موم شده در خلاء به عنوان مرجع و نقطه صفر آن، اشاره دارد.
این طراحی است که امکان اندازه‌گیری فشار فعلی محیط را فراهم می‌کند زیرا خلاء فضای بسته (فشار محیط ۰ بار) نشان‌دهنده یک نقطه مرجع ثابت است که مستقل از شرایط آب و هوایی فعلی و ارتفاع سنسور است. یک کاربرد معمولی برای سنسور فشار ابسلوت، به اصطلاح بارومتر است، دستگاهی که در آن فشار فعلی محیط اندازه‌گیری می‌شود و تغییرات آن برای پیش‌بینی تغییر آب و هوا استفاده می‌شود. کاربرد دیگر سنسور فشار ابسلوت، دستگاهی به نام فرازیاب (یا ارتفاع سنج) است که فشار اتمسفر را اندازه‌گیری می‌کند و آن‌را به ارتفاع خوانی که معمولا به میانگین سطح دریا اشاره می‌کند، تبدیل می‌نماید. بنابراین از اثری استفاده می‌کند که فشار اتمسفر با ارتفاع کاهش می‌یابد و بنابراین می‌تواند برای این منظور استفاده شود.
در صنعت به عنوان مثال کاربردهایی با محدوده فشار پایین که نیاز به اندازه‌گیری خلاء دارند، برای دقت بالا به سنسور فشار ابسلوت نیاز دارند. به عنوان مثال، در بسته‌بندی گوشت، خلاء با کیفیت تعریف شده باید ایجاد شود تا حداکثر ماندگاری با خیال راحت تضمین شود. مقدار باقیمانده اکسیژن در بسته‌بندی (یعنی فشار باقیمانده نسبت به خلاء) به‌طور مستقیم با ماندگاری مواد غذایی بسته‌بندی شده متناسب است. استفاده از سنسور فشار نسبی در این مورد، به دلیل تغییرات جوی تا ۳۰± میلی‌بار منجر به عدم قطعیت اندازه‌گیری می‌شود. از آن‌جایی که حداکثر فشار باقیمانده در بسته‌بندی مواد غذایی باید ۶۵ میلی‌بار باشد، این امر منجر به نوسانات قابل توجهی در تاریخ انقضا می‌شود که دیگر نمی‌توان آن‌را تضمین کرد.
