زمینه کاربرد یا مناسب بودن سنسور فشار برای یک منطقه خطرناک با علامت‌گذاری روی دستگاه مشخص می‌شود.
به عنوان یک اصل، سنسور های فشار ذاتاً ایمن با علامت Ex ia می‌توانند در منطقه ۰ (خطرناک‌ترین منطقه) استفاده شوند، که در آن تعدادی شرایط اضافی باید در نظر گرفته شود. انواع دیگر محافظ احتراق نیز می‌توانند در سایر مناطق خطرناک استفاده شوند. برای مثال، هم سنسور های فشار ذاتاً ایمن (Ex ia یا ib) و هم سنسورهای فشار ضد انفجار (Ex d) را می‌توان در منطقه ۱ استفاده کرد. برای کاربرد در منطقه ۲، یک دستگاه غیر اشتعال‌زا (Ex n, i.e. Ex nA) نیز می‌تواند استفاده شود.
با این حال، از آن‌جایی که انتخاب یک ابزار اندازه‌گیری فشار نه تنها به منطقه (مدت زمان موجود بودن مخلوط‌های انفجاری)، بلکه به تعدادی از عوامل دیگر برای مثال، ماهیت گازهای موجود و انرژی لازم اشتعال آنها نیز بستگی دارد. همه‌ی سنسور های فشار ذاتاً ایمن را می‌توان در منطقه ۰ استفاده کرد. مناسب بودن سنسور های فشار ذاتاً ایمن برای مناطق Ex مختلف تا حد زیادی به دلیل اتصال الکتریکی محدود شده است. کدام طراحی سنسور های فشار ذاتاً ایمن برای کدام منطقه خطرناک، در دیتاشیت یا در گواهی معاینه نوع EC آورده شده است.
اگر سنسور های فشار ذاتاً ایمن دارای تاییدیه ATEX باشند، می‌توان از دستگاه رده 1 G در منطقه ۰، دستگاه دسته 2 G در منطقه ۱ و دستگاه دسته 3 G در منطقه ۲ برای کاربردهای گازی استفاده کرد. اگر سنسور فشار برای دسته 1/2 G باشد، می‌توان آن‌را در منطقه ۱ مجاور منطقه ۰ نصب کرد.
در مورد تجهیزات الکتریکی برای همه مناطق انفجاری (به استثنای مناطق دارای خطر انفجار به دلیل حضور گاز متان)، انرژی اشتعال مورد نیاز گازهای موجود، تفاوت قائل می‌شود. گازها علاوه بر این‌که بر اساس دمای احتراق طبقه‌بندی می‌شوند، بسته به خطر انفجار در گروه‌های IIA، IIB و IIC نیز طبقه‌بندی می‌شوند. گازهای دسته IIC بیش‌ترین خطر انفجار و گازهای دسته IIA کم‌ترین خطر انفجار را دارند. تجهیزات علامت‌گذاری شده برای دسته IIC را می‌توان برای دسته‌های IIA و IIB نیز استفاده کرد. تجهیزات رده IIB را می‌توان در رده IIA نیز استفاده کرد.
