همین یک دو هفته قبل بود که قبل از حذف اینتر از لیگ قهرمانان، یوونتوس در خانه با نتیجه 2 بر 2 مقابل ساسولو متوقف شد و اینتر در سن سیرو با نتیجه 2 بر 1 از سد اسپال گذشت تا پس از هفته ها که صدرجدول به دست شاگردان مائوریتسیو ساری افتاده بود، با یک لغزش رتبه اول جدول سری آ به مشکی و آبی های فوتبال ایتالیا برسد.
در ایران هم با چند روز تاخیر همین اتفاق رخ داد و چند روز قبل از قهر طولانی مدت استراماچونی سرمربی سابق همین اینترمیلان حالا استقلال که هفته هاست روند خوبش را آغاز کرده، با پیروزی برابر شهر خودرو در تهران و توقف سپاهان در قائمشهر به صدر جدول رسید.
برای مقایسه این روزهای استقلال و اینترمیلان شباهت های زیادی می توان پیدا کرد و در مورد آن صحبت کرد ولی پیش از هر چیز می توان در مورد سیستم مورد استفاده این دو مربی حرف زد. سیستم 3 دفاعه که معمولا علاقه ای به استفاده از آن وجود ندارد ولی کونته در ایتالیا و استراماچونی در ایران، نشان دادند که اگر بازیکنان مورد نیاز این سیستم در دسترسشان باشد، می توانند سرآمد باشند.
آنتونیو کونته برای فصل جدید سری آ هدایت اینتر را برعهده گرفته است و نکته جالب اینکه او با انتخاب سیستم 2-5-3 توانسته تیمش را به یکی از جذاب ترین تیم های اروپا تبدیل کند؛ در سوی دیگر اما آندره آ استراماچونی که در سن 38 سالگی سرمربیگری در اینترمیلان را تجربه کرده، در ابتدای فصل هدایت استقلال را برعهده گرفت و نکته جالب اینکه او در این مدت توانسته سبک بازی تیمش را به سبک بازی تیمی تبدیل کند که چند سال پیش روی نیمکت این تیم نشسته بود.
استراماچونی از بازی با پرسپولیس در هفته چهارم لیگ برتر ترجیح داد مثل اینتر کونته سیستم 2-5-3 را برای تیمش انتخاب کند، سیستمی که با وجود شکست برابر رقیب سنتی خود دست به آن نزد تا حالا مزد اعتقاد و ایمان به کارش را بگیرد و صدر جدول به او و شاگردانش برسد.
اما آنچه این روزها شباهت استقلال و اینتر را بیش از پیش می کند، خصوصیت مشترک مهاجمان دو تیم است؛ اگر به سال های دور بازگردیم، یعنی زمانی که سیستم 2-5-3 سیستم مورد علاقه بسیاری از مربیان دنیا بود، آنها از یک بازیکن فانتزی و یک بازیکن بلند قامت در کنار یکدیگر استفاده می کردند تا تیمشان در حملات هم بتواند کارهای تاکتیکی روی زمین را با موفقیت انجام دهد و هم قدرت مناسبی در نبردها و جنگ های هوایی داشته باشد؛ درست مثل زمانی که خداداد عزیزی و علی دایی دو مهاجم موفق فوتبال ایران بودند یا شیرر و مایکل اون در انگلیس نمایش های فوق العاده ای داشتند.
با الهام از این اندیشه، کونته در اینتر و استراماچونی در استقلال بازیکنان مورد نیاز خود را انتخاب کردند؛ قائدی و مارتینز هر دو فصل گذشته در استقلال و اینتر بازی می کردند ولی استراماچونی و کونته برای انتخاب زوج مکمل این دو بازیکن، به زحمت زیادی افتادند؛ استقلال از لحاظ مالی برای به خدمت گرفتن دیاباته مشکل داشت و هواداران اینترمیلان هم روزهای زیادی صبر کردند تا بالاخره مدیران منچستریونایتد، به جدایی بازیکن مورد علاقه کونته رضایت بدهند.
حالا دیاباته 194 سانتی متری و مهدی قائدی 166 سانتی متری مهاجمان استقلال هستند و لوکاکوی 190 سانتی متری و مارتینز 174 سانتی متری دو مهاجم مهارناشدنی اینترمیلان.
نگاهی به آمار ثبت شده توسط این چهار بازیکن تا پایان هفته سیزدهم لیگ برتر ایران و هفته چهاردهم لیگ ایتالیا، شواهد بیشتری در مورد دلایل موفقیت استقلال و اینترمیلان نشان می دهد.
لوکاکو و مارتینز تاکنون نقش مستقیمی در تمام پیروزی های اینتر داشته اند؛ لوکوکا طی 18 مسابقه 11 گل به نامش ثبت کرده و زوج او که آخرین پیروزی شاگردان کونته هم با دبل او به دست آمد، در 19 بازی 13 گل ثبت کرده است و در ایران هم شرایط چیزی غیر از این نیست و پشت تمام پیروزی های استقلال رد پای دیاباته و قائدی دیده می شود؛ مثل همین بازی آخر که قائدی پاس داد و دیاباته با شوتی مهارنشدنی گل سه امتیازی تیمش را زد. قائدی برای رسیدن تیمش به صدر 4 بار پاس گل داده و 6 بار هم گلزنی کرده و زوج او هر چند که یک پاس گل بیشتر نداد ولی اگر مصدومیت روزهای ابتدایی فصل نبود، بی شک حالا تعداد گل های بیشتری از عدد 6 به نامش ثبت شده بود.
هرچه که هست استراماچونی و کونته توانسته اند، با انتخاب سیستم درست و انتخاب بازیکنان مناسب در قسمت های مختلف زمین، تیم هایی درست کنند که حالا به صدر جدول لیگ های ایران و ایتالیا تکیه زده اند؛ با این حال مسیر قهرمانی سخت و طولانی است و هر دو تیم رقیب های سرسختی را در مسیر موفقیت می بینند ولی تا زمانی که سیستم استراماچونی و کونته کار کند و مهاجمان دو تیم به روندشان ادامه دهند، همه چیز در اردوگاه این دو تیم شیرین تر از عسل است.
منبع: ورزش سه
