ترک هروئین
هروئین دیگر ماده‌ای است که از خانواده اپیوئیدها (افیون‌ها) است که نه همانند تریاک و کدئین کاملا طبیعی است و نه همانند متادون، کاملا شیمیاعی است. این ماده‌ی مخدر از فرآوری مورفین تولید میشود، بنابراین، در دسته نیمه صنعتی یا نیمه شیمیاعی‌ها قرار می‌گیرد.
عموما هنگامیکه فرد به دریافت مورفین وابسته شده و اصطلاحا تحمل وی نسبت میزان مرفین موجود در تریاک بالا می‌رود، برای احساس کردن مجدد سرخوشی، به سراغ مواد قوی‌تری همانند هروئین خواهد رفت. آثار مخرب این ماده برروی مغز بیشتر از تریاک بوده و ترک هروئین نیز به همین جهت، دشوارتر از ترک تریاک خواهد بود. اگر نیاز به مشاوره فوری برای ترک اعتیاد دارید، از دکمه‌های زیر استفاده نمایید.
ارتباط با کارشناس
هروئین چیست؟
هروئین یکی از مواد مخدر رایج در کشور بوده که رنگ خالص آن، کاملا سفید است. اما عموما دلال‌ها و فروشنده‌های خیابانی برای کم شدن قیمت آن، ناخالصی‌های متعددی همانند شیر خشک، نشاسته، پودرهای گلوکز و بی کربنات و قند و یا حتی در مواردی پودر گچ اضافه شده که رنگ آن را به قهوه‌ای تغییر می‌دهد. این ماده مخدر در ابتدا در قرن 19 میلادی به عنوان یک مسکن (ضد درد) معرفی گردید و خواص آن کاملا جدید بود. این ماده توانایی از بین بردن بیشتر دردها (حتی دردهای بسیار سنگین) را داشت.
اما چند دهه بعد، تحقیقات نشان داد که این ماده به شدت اعتیادآور بوده و علاوه بر آن، آثار جانبی مصرف آن بسیار خطرناک است. به همین جهت نیز از لیست داروهای درمانی خارجی شده و به لیست مواد مخدر اضافه شد. جالب است بدانید که در حال حاضر، تنها زمانی می‌توان از هروئین به عنوان ماده‌ی دارویی استفاده کرد که فرد دچار بیماری لاعلاج شده و درد شدیدی را متحمل میشود. در چنین مواردی، تیم پزشکی برای کم کردن درد، موادی از خانواده‌ی هروئین برای تسکین درد استفاده می‌کنند.
هروئین چگونه مصرف میشود؟
سه روش مصرف برای هروئین وجود دارد:
استنشاق یا همان اسنیف از بینی
کشیدن دود
تزریق
مدل استنشاق یا اسنیف هروئین عموما در میان نوجوانان و جوانان رایج بوده و عموما نیز بعد از مدتی، برای تجربه‌ی لذت بیشتر به سراغ تزریق آن خواهند رفت. در مدل کشیدن دود هروئین، آن را برروی زر ورق (نسوز) ریخته و اندکی حرارت داده و سپس از طریق دهان دود را به درون ریه می‌کشند. در روش تزریق نیز عموما هروئین را در قاشق ریخته و با آب لیمو یا جوهر لیمو و ویتامین C ترکیب کرده و زیر آن را حرارت داده تا رنگ آن تغییر کند. سپس مایع را با سرنگ به درون رگ‌ها تزریق خواهند کرد.
افرادی که هروئین را تزریق می‌کنند، در شروع به کار از رگ‌های روی ساعد استفاده کرده که به مرور زمان، محل آن‌ها به شدت زخم شده و دیگر نمی‌توان از رگ‌های این محل استفاده کرد، سپس فرد به سراغ رگ پشت دست رفته و بعد از خشک شدن این رگ‌ها، به سراغ ساق پا خواهد رفت. پس از مدتی مصرف کردن این رگ‌ها نیز دچار مشکل شده که نهایتا فرد مجبور به استفاده از رگ گردن و نهایتا، تزریق مستقیم به بیضه میشود. احتمالا درد تزریق به بیضه را نمی‌توان تصور کرد، اما میزان اعتیاد به این ماده تا حدی بالا هست که فرد حاضر میشود سوزن را در بیضه‌ی خود فرو کند.
چرا هروئین اعتیاد آور است؟
هروئین نیز همانند سایر مواد افیونی، از سدهای خونی اطراف مغز (لایه‌ی محافظتی) عبور کرده و به گیرنده‌هایی با نام نوروفین در مغز متصل شده و عملکرد سیستم عصبی مغز را مختل می‌کنند. به دلیل ساختار متفاوت هروئین نسبت به سایر اعضای این خانواده (تریاک، کدئین، متادون و …)، این مخدر بسیار سریع در چربی بدن حل شده و به سرعت وارد مغز میشود. به همین جهت نیز آثار مصرف این ماده، به سرعت در فرد ظاهر شده و احساس سرخوشی، در چند دقیقه و حتی ثانیه‌ی بعد، کاملا مشهود است.
مواد مخدری که در چربی بدن حل می‌شوند (نسبت به موادی که در آب بدن حل می‌شوند)، ماندگاری بالاتری داشته و فرآیند پاکسازی طولانی‌تری خواهند داشت. از دیگر مخدرهایی که در چربی حل میشود، می‌توان به گل اشاره کرد. به همین جهت نیز ترک هروئین و ترک گل هر دو سخت‌تر از ترک سایر مخدرها هستند.
اگر فردی هروئین را بیش از دو هفته متوالی مصرف کند، مغز به متصل بودن مورفین حاصل شده از مصرف هروئین به گیرنده‌های نوروفین عادت کرده و در صورت توقف مصرف، علائم محرومیت (نرسیدن ماده مخدر)، در بدن ظاهر خواهد شد. اصلی‌ترین دلیل مصرف مجدد نیز ظهور علائم محرومیت بوده که هم به صورت جسمانی و هم به صورت ذهنی هستند. به همین دلیل نیز مصرف هروئین در زمان کوتاه نیز باعث معتاد شدن به آن شده و با گذر زمان، فرآیند ترک هروئین سخت‌تر از گذشته خواهد شد.
علائم اعتیاد به هروئین
یکی از سوالاتی که عموما از تیم پشتیبانی کمپ ترک اعتیاد مسیر سبز پرسیده میشود، این است که از کجا بفهمیم فردی معتاد به هروئین است؟ این سوال عموما توسط خانواده‌هایی که نگران فرزند و یا اقوام نزدیک خود هستند، پرسیده میشود. پروسه‌ی سرخوشی تا نیاز به مصرف مجدد هروئین بین 4 تا 24 ساعت بوده که هر چقدر مدت زمان مصرف بیشتر باشد، پروسه کوتاه‌تر خواهد شد. بنابراین، افرادی که مدت طولانی در حال مصرف این مخدر هستند، روزانه تا 6 بار باید هروئین مصرف کنند.
اولین نشانه‌های مصرف هروئین این است که فرد به مرور زمان، تمامی کارهای مهم را کنار گذاشته و فقط به دنبال سرخوشی ناشی از مصرف بوده و پس از آن مدتی کسل بوده و مجددا با ظاهر شدن علائم محرومیت، به دنبال مصرف مجدد خواهد بود. عقب افتادن کارهای مهم زندگی اولین اثر مصرف این ماده مخدر بوده که شاید سیگنالی برای نیاز به ترک هروئین باشد. دقت داشته باشید که تنها روشی که بتوان از اعتیاد یا پاک بودن مطمئن شد، انجام آزمایش است. اما به صورت خلاصه، علائم و نشانه‌های رفتاری مصرف هروئین به شرح زیر هستند:
عقب ماندن از تمامی امور مهم زندگی
کاهش آستانه تحمل و بالا رفتن پرخاشگری
بی میلی به تمامی امور
چرت زدن‌های غیر ارادی و بی وقفه
ایجاد بهانه برای خارج شدن از جمع (دوستان یا خانواده)
نیاز مکرر به پول
کاهش تمرکز
این‌ها علائم ظاهری هستند که در اثر مصرف این ماده مخدر ایجاد می‌شوند. علاوه بر این علائم، تغییراتی در ظاهر و فیزیک بدن نیز ایجاد خواهد شد که به شرح زیر هستند:
حالت تهوع و استفراغ
منگی، گیجی، خواب آلودگی و چرت زدن
تنگ شدن مردمک‌های چشم و تغییر حالت آن (حتی در نور کم)
مشکلات تنفسی همانند تنگی نفس و سرفه
بهم ریختن ساعت خواب
عوارض عدم ترک هروئین
تنگ شدن مردمک
عوارض عدم ترک هروئین
در صورتیکه فرد به دنبال ترک هروئین نباشد، در کوتاه مدت و بلند مدت، عوارض متعددی برای وی اتفاق خواهد افتاد که متاسفانه، این عوارض تنها محدود به خود فرد معتاد نبوده و قطعا خانواده و اطرافیان را نیز درگیر خواهد کرد.
در کوتاه مدت
پس از گذشت مدت کوتاهی از مصرف این ماده مخدر، مشکلات زیر برای فرد رخ خواهد داد:
بیخوابی
مشکلات اضطراب و تنش ناشی از بیخوابی
تکرر ادرار
مشکلات و اختلالات عصبی و پنیک اتک
بهم خوردن چرخه قاعدگی در بانوان
در بلند مدت
با گذر زمان، مشکلات جانبی ناشی از مصرف این ماده مخدر که اصلی‌ترین آن، کاهش رعایت بهداشت فردی است، احتمال بروز بیماری‌های جسمی بیشتر خواهد شد. یکی از خطرناک‌ترین بیماری‌هایی که در کمین افراد معتاد به هروئین است، بیماری‌های خونی همانند ایدز و هپاتیت بوده که در اثر مصرف سرنگ آلوده رخ خواهد داد. در افرادی که این ماده را به صورت تزریقی مصرف می‌کنند، به مرور زمان تمامی رگ‌های بدن خشک و پاره خواهد شد که نتیجتا، باعث بروز بیماری‌های پوستی میشود. عوارض عدم ترک هروئین در طولانی مدت به شرح زیر هستند:
از بین رفتن اشتها و لاغری مفرط
یبوست مستمر
زخم و آبسه‌های پوستی (در صورت تزریق)
ایدز
هپاتیت
از بین رفتن قدرت باروری و مرده زایی (در بانوان)
ترک هروئین در منزل
میزان وابستگی ذهن و بدن به هروئین به حدی بالاست که با بروز علائم محرومیت، فرد اشتیاق بسیار بالایی به مصرف مجدد خواهد داشت. نرسیدن مواد مخدر نیز از طرف دیگر، باعث بروز مشکلات جسمانی و روحی فراوانی خواهد شد. به همین جهت نیز عموما ترک هروئین در منزل موفقیت آمیز نبوده و تنها باعث درد و رنج فراوان (چه خود معتاد و چه اطرافیان) خواهد شد و سپس فرد مجدد مصرف را شروع خواهد کرد. برای ترک هروئین به صورت قطعی، باید از خدمات کمپ‌های معتبر ترک اعتیاد استفاده کرد.
کمپ ترک هروئین
اگر خود فرد معتاد تصمیم به ترک هروئین بگیرد، می‌تواند از خدمات کمپ اختیاری استفاده کرده و در مدتی تقریبا سه هفته‌ای، با کمترین علائم و حتی بدون درد، تمام پاک شود. اما در صورتی که فرد با رفتن به کمپ مخالفت کرده اما زندگی اطرافیان را سخت کرده باشد، همانطور که در مقاله کمپ اجباری توضیح داده شد، امکان انتقال وی توسط اطرافیان به کمپ اجباری، امکان پذیر خواهد بود. تفاوتی میان کمپ اختیاری و اجباری وجود نداشته و برنامه درمان ثابت خواهد بود. دلیل تفاوت نام‌گذاری، فقط بر مبنای خواست خود معتاد یا اطرافیان وی است.
مراحل ترک قطعی هروئین
برای ترک هروئین در ابتدا مراحل سم زدایی انجام شده تا بدن فرد از وجود ماده مخدر پاک شود. سپس در طول دوره‌ی درمان، جلسات روان درمانی متعددی برگذار خواهد شد تا قدرت ذهنی فرد بالا رفته و بتواند در برابر مواد مخدر، مستحکم باقی بماند. علاوه بر آن، یکی از دلایل اصلی اعتیاد، همواره فقر بوده است. در مدت حضور در کمپ ترک هروئین، دوره‌های کارورزی نیز برگذار خواهد شد تا با یادگیری مهارت جدید، مددجو بتواند جایگاه اجتماعی بهتری برای خود ایجاد نموده و همواره از اعتیاد دور بماند.
