این روزها روزهای سختی‌ست. روزهایی که اتفاقای خوب کمتر می‌افتد. روزهایی که باید با واقعیت روبه‌رو بشی. اینکه زندگی شبیه قصه‌های بچگی نیست. اینکه یه وقتایی حتا اگه کارتو دوست نداری باید ادامه‌اش بدی و نمی‌تونی رهاش کنی و بری. اینکه باید صبور باشی و قدم‌های کوچیک برای تغییر وضعیتت برداری و حتا اگه نتیجه‌ای ندیدی هم ناامید نشی و ادامه بدی. اینکه قرار نیست مثل تو فیلم‌ها شاهزاده‌ی سوار بر اسب سفیدت بیاد و تورو با خودش سوار اسب کنه و ببره. اینکه واسه داشتن ذره‌ای آرامش باید خیلی چیزارو فدا کنی...
این روزها روزهای سختی‌ست. روزهای گذار از کودکی به بزرگسالی. روزهای مواجهه با حقیقت‌های تلخ نخراشیده و نتراشیده‌ی بزرگسالی. روزهایی برای یاد گرفتن صبوری...
باشد که به سلامت از این کارزار بگذریم...
