بخش اول: ما در روز اول در خصوص چگونگی نگاه اقتصاد به انسان صحبت کردیم و گفتیم که اقتصاد نگاه منطقی به انسان دارد ولی انسان غالبا بر اساس منطق مورد نظر اقتصاد رفتار نمی کند و دلیل آن را همراه همیشگی انسان در هنگام تصمیم گیری دانستیم: عدم اطلاعات کافی!!!
بخش دوم : اما سوال این جاست که این عدم اطلاعات کافی را چه فرد و گروهی در خود دارند که می توانند بر اساس آن، به ما بگویند که ما رفتارمان غالبا منطبق بر احساس است تا منطق؟؟
بخش سوم: آیا فرد یا گروهی می تواند چنین ادعایی کند و برای آن استدلال و شواهد کافی بیاورد؟ این امر در ظاهر ناممکن به نظر می رسد.
نتیجه گیری باز: در اینجاست که بحث منفعت انسان پر رنگ تر می شود. سال های سال است که اغلب متخصصین و صاحب نظران اقتصاد را علم تحلیل پول می دانند!! در حالی که با داشتن نگاه منتقدانه و استفاده از تفکر انتقادی می توان پی برد که:
اقتصاد علم تحلیل پول نیست، بلکه علم تحلیل منفعت است. در واقع اصالت در اقتصاد با تحلیل منفعت است نه تحلیل پول.
حال آیا می توانیم چیزی را که توسط سیستم ادراکی انسان سنجیده می شود و ترکیبی از:
احساس(شهودی و غیرقابل اندازه گیری) + منطق(عینی و قابل اندازه گیری و اثبات)
است را قضاوت کنیم؟
خیر، همه ما با توجه به انتفاعی که ممکن است از خرید چیزی داشته باشیم، اقدام به خرید می کنیم و هیچ کسی نمی تواند مدعی شود که خرید چنین چیزی اشتباه بوده است.
مثال: در بین گوشی های همراه قیمت مدل های سامسونگ در کانفیگ ها و مشخصات یکسان، در مقایسه با برند شیاومی حدود 30% گران تر است!! اما افرادی که متخصص این حوزه هستند و به این امر اشراف دارند، غالبا بازهم از گوشی های سامسونگ استفاده میکنند....( یعنی حاضرند حدود 30% پول بیشتری پرداخت کنند)، سوال اینجاست که به چه دلیل؟؟؟
بله قدرت برند سامسونگ! این قدرت برند در کجاست که ما را قانع می کند تا 30% پول بیشتری برای موبایلی با یک مشخصات ولی با برند متفاوت پرداخت کنیم؟
قدرت برند در ذهن انسان است جایی که انقدر سیستم های عصبی پیشرفته و مافوق تصوری وجود دارد که با علوم انسانی و مهندسی هم قابل تشخیص نیست.
پس به عنوان یک فرد عادی، صاحب کسب و کار و ... بایستی بدانیم که انسان بر اساس منافعش عمل می کند و همیشه منفعتش را در نظر می گیرد و این منفعت چون در ذهن ماست توسط دیگری غیر قابل درک به نظر می رسد.
