یه مدت این سوال ذهنم رو درگیر کرده که چه چیزی میشه ساخت که اگه کسی حواسش به قانونای دنیا نبود و فکر کرد می‌تونه همه چیز رو برای خودش داشته باشه؛ به اشتباه نیافته و نخواد به هر قیمتی اون رو داشته باشه یا خرابش کنه.
می‌دونم که اون چیز:
نباید وابسته به مکان مشخصی باشه. مثلا یه ساختمون، یا یه روستا، یا یه شهر. چون در این صورت اون مکان رو خرابش می‌کنن یا ازت می‌گیرنش.
نباید وابسته به فرد یا افراد محدودی باشه. مثلا رهبر یا پیشرویی که اون بیشتر کارای فکری رو می‌کنه. چون امکان داره خودش به اشتباه بیافته یا کشته بشه.
نباید از پیش تعیین شده و غیرقابل تغییر باشه. مثلا یه سری هدف نوشته شده که از یه جایی به بعد آدما فقط برای رسیدن بهش می‌دوئن و به دلایلش فکر نکردن. چون باعث میشه آدم‌ها مورد ظلم قرار بگیرن.
می‌دونم که برای ساختن همچین چیزی، این روزا باید بی سر و صدا کار کرد. باید گذشت از نتایج کوتاه مدت و امیدوار بود به نسل‌های آینده. باید گذشت از دیده شدن و هیجانی که تو شور و شوق انقلابی کار کردن هست. باید مطمئن بود از انتخابی که داری. باید بالا و پایین‌های خودمون رو بشناسیم.
اگه سوال من، سوال شما هم هست، بگید به چه جوابایی براش رسیدید.
