پاچه خار به کسی می گویند که تملق گویی می کند. تعریف نابه جا از کسی می کند که به آن اعتقادی ندارد. در واقع چرب زبانی می کند.
کسی که پاچه خاری می کند و کسی که پاچه خاری می شود، هر دو می دانند که حقیقتی در کار نیست و دروغ است، ولی غرور و خود برتربینی پاچه خوار شونده از یک طرف، و کمبود عزت نفس و احساس حقارت انسان پاچه خار از طرف دیگر باعث می شود که هر دو خودشان را به خواب غفلت بزنند و به سیل تملق گویی و تملق شنوی ادامه دهند!
«کاسه لیس» واژه قدیمی «پاچه خار» است. کاسه لیس کنایه ای است از کسی که دیگری را بیش از اندازه بزرگ می داند کاسه ای را که او در آن آش خورده است می لیسد به نشانه آنکه جای دهان او بر چشم وی بسیارگرامی و ارزشمند است.
رحمت الله بیگدلی از ایران، ظریف را با علی ابن ابیطالب(ع) مقایسه می‌کند و اکبر گنجی از آمریکا، وی را با زینب کبری(س). مجید تفرشی هم از انگلیس به ظریف می‌گوید حضور شما در کلاب هاوس برغم گلودرد «ایثار شهادت‌گونه» است. زامبی های فضای مجازی از امیر تنها تا رضا رشیدپور هم با شعار «یاظریف یا ظریف» در هر توئیت و استوری قمه می زنند و آب دهان نثار جلیلی و دوستانش می کنند.
راز موفقیت ظریف در سیاست ایران در این سالها همین بوده است. گرد آوردن لشگری از نوچگان مجیزگوی جان‌نثار به شیوه دربار شازده‌های قاجاری!
