دکتر بنر پزشک نیروی دریایی آمریکا است. توسط مافوقش مطلع میشه که قراره «تکنیک‌های پیشرفته بازجویی» روی تعدادی از بازداشت‌شدگان متهم به عملیات تروریستی اجرا بشه. تعدادی از منتقدان این تکنیک‌های پیشرفته رو شکنجه میدونن. نیروی دریای ترجیح میده که یک پزشک در دسترس باشه تا اگر حین بازجویی یک اورژانس پزشکی پیش اومد بتونه دخالت کنه. مافوق دکتر بنر بهش میگه «تنها کاری که لازمه انجام بدی اینه که تو اتاق استراحت افسران بشینی و روزنامه‌‌ت رو بخونی، اگر نیاز شد صدات میزنیم.» همچنین به دکتر بنر میگن که اگر پزشکی برای اینکار پیدا نشه، بدون پزشک بازجویی آغاز میشه. رییس دکتر بنر بهش میگه: « ما مجبورت نمیکنیم این کار رو انجام بدی. ولی قویا ترجیح میدیم که این کار رو انجام بدی. کشورت بهت نیاز داره و کار درست همین کاره.»
آیا همکاری دکتر بنر با مافوقش و حضور غیر مستقیمش در پروسه بازجویی اخلاقیه؟
اصول اخلاق پزشکی، پزشکان رو از همکاری در شکنجه منع کرده‌اند. این ممنوعیت‌ها به طور خاص توسط “World Medical Association’s Declaration of Tokyo (1975), the United Nations Principles of Medical Ethics (1982), و the United Nations Convention against Torture (1984). وضع شدند
انجمن پزشکان آمریکا (AMA) یک قدم جلوتر رفته و گفته پزشکان نباید در جایی که تهدید به شکنجه یا خود شکنجه انجام میشه حضور داشته باشند. همچنین اخطار داده که پزشکان باید بهترین مراقبت رو برای بازداشت‌شدگان و زندانی‌ها فراهم کنند، ولی نباید برای شروع یا ادامه شکنجه سلامت اون‌ها رو تایید کنند.
همچنین AMA پزشکان رو از شرکت کردن در «بازجویی پیشرفته» منع میکنه.
اگر دکتر بنر قبول کنه به طور غیرمستقیم حضور داشته باشه، ممکنه بتونه در موقع نیاز به حفظ سلامت بازداشت‌شدگان تحت بازجویی کمک کنه. ولی ممکنه این کمک کردنش به معنای بازجویی بیشتر از اون فرد باشه، که یعنی داره به طور مستقیم به این بازجویی پیشرفته که ممکنه شکنجه باشه کمک میکنه.
یک مثال دیگه از این دوراهی درباره حکم اعدام در آمریکاست. یکی از شروط دادگاه عالی آمریکا برای اعدام اینه که فردی که محکوم شده باید بفهمه چرا محکوم شده و این فهمیدن توسط روانپزشک تایید میشه. آیا تایید توسط روانپزشک اخلاقیه؟
دکتر بنر ممکنه حس کنه که با این کار داره به افراد بازداشت شده کمک میکنه، ولی باید به فکر مشروع کردن بازجویی پیشرفته با حضورش هم باشه.
