هرچه دارم فکر میکنم، می بینم که بهترین حالت برای یک کاری علاقه مند بودن به اون کار هست. وقتی علاقه مندی، نه تنها با ذوق میای سر کار بلکه ایجاد خلاقیت هم مدام در کار اتفاق میفته.
در حقیقت علاقه مند بودن به انجام یک کاری تک بعدی نیست و چند بعدیه. حتی بعد رفتاری هم داره. چون در محیط کار وقتی شاداب باشی، بقیه رو هم شاداب میکنی. شاداب بودن به معنای همیشه خندان بودن نیست بلکه شادابی یعنی پویایی. یعنی حرکت در کار. یعنی استفاده حداکثری از ظرفیت های موجود.
وقتی اول صبح شنبه با حوصله و انرژی زیادی از خواب پا بشی و به امید توسعه ی کار و موفقیت های روز افزون سوار ماشین بشی و بیای سر کار، یعنی تو علاقه مندی! اگر اینجوری نیست، یعنی تو آدم اون کار نیستی و فقط به پولش فکر میکنی!
این به نوعی از اجباره نه از اختیار. یعنی تو مختار به انجام کار مورد علاقه ت هستی اما فعلا امکانش برات نیست. حالا پیشنهاد من اینه که در کنار این کارت، وقتتو بذار برای کاری که عمیقا بهش علاقه مندی. هیچ فرقی هم برات نداشته باشه که پول سازه یا نه. فقط به انجامش فکر کن. تجربه ثابت کرده که در این جور کارها، پول ها ساخته میشه. جالبی موضوع اینجاست که انجام این کار باعث میشه اون کاری رو هم که دوستش نداری، با پرفورمنس بالاتری انجامش بدی. کاراییت میره بالاتر.
زندگینامه تمام آدم های بزرگ و اثرگذار نشون میده که تمرکز بر اون کار رشد و ترقی میاره. تو هم میتونی خودت و حالت و آیندت رو بسازی!
#کار #علاقه #استعداد
#پرفورمنس
