چند وقتی از فضای مجازی فاصله گرفتم، تا...
نمی دونم چرا فکر کردم می توانم در ویرگول بنویسم. شاید وقتی آدم ها اهداف و رویاهاشون رو از دست می دن، اینطوری می شن. نمی دونم چه طور می توانم دوباره با آدم ها حرف بزنم...
آدم هایی که حداقل ده سال منو در زندگی عقب انداختن... و همه آدم های تحصیل کرده و مشاور و دکتر و فوق دکترایی که تمام اتفاقات رو فقط توهم خودم دیدن...
قطعا زمان همه چیز رو مشخص می کنه... اما چه فایده ای داره... من الان نیاز به دلجویی داشتم...
نتونستم داستانی از افراد پیدا کنم که برخلاف همه تلاش ها، برند کاری و تحصیلی شون خراب شده باشه...
خوندن داستان هایی این چنین شاید آروم ترم می کرد...
