تفاوت بنیادین اموال فکری با سایر اموال در این است که مالکیت فکری می‌تواند بطور همزمان مورد استفاده چند نفر از افراد قرار بگیرد بدون اینکه آسیبی ببیند. به عبارت دیگر ماهیت انحصاری ندارد.
برای مثال :
اگر شما مالک یک مغازه باشید؛ این مغازه جزء اموال شما محسوب می‌شود. و چون این مغازه دارایی ثابت است و تا زمانی که مغازه متعلق به شماست و شما از آن استفاده می‌کنید، هیچ کس دیگر نمیتواند از آن سو استفاده کند.
این اموال انحصاری هستند و افراد محدودی می‌توانند بطور همزمان از این مال استفاده کنند. همه‌ی اموال فیزیکی که ما در زندگی از آن‌ها استفاده می‌کنیم دارای همین ویژگی هستند.
حال فرض کنید که یک وسیله ای اختراع کرده‌اید؛
این امر به این معناست که شما به دانش جدیدی برای آن اختراع دست یافته‌اید. حال اگر شما نحوه‌ی ساخت این اختراع را برای فرد دیگری توضیح دهید یا یک نمونه از اختراع خود را در اختیار دیگران بگذارید، آن‌ها هم می‌توانند به ساخت و تولید این وسیله‌ی جدید دست بزنند؛
بدون اینکه ضربه ای به دانش شما وارد کند و یا از آن کم شود و به همین ترتیب افراد مختلفی در اقصی نقاط جهان می‌توانند از همین دانش شما بهره ببرند و استفاده کنند.
در نتیجه دانش ،امری است غیرانحصاری که افراد بسیاری می‌توانند بطور هم زمان از آن استفاده کنند و شامل قوانین کپی رایت نمی شود.
در اینجاست که بحث حقوق مالکیت فکری پیش می‌آید. با حقوق مالکیت فکری از همه‌ی اموالی که محدود نیستند و قابلیت نشر و انتشار و استفاده‌ی گسترده دارند میتوان حمایت کرد. ولی نکته مهم اینجاست که حقوق نمیتواند از چیزی حمایت کند که در عالم واقع وجود ندارد؛
یعنی نمیتواند از آنچه که در ذهن شما می‌گذرد حمایت کند؛ چون اساسا قابل دسترسی نیست. به عبارت بهتر از ایده حمایت نمی‌شود و فقط از شکل و فرم ابراز ایده حمایت می‌شود. اما به محض اینکه این فکر تبدیل به متن یا طرح شد و به ثبت رسید ، در دسته‌ی اموال فکری قرار می‌گیرد و فکری است متعلق به شخص شما و قابل حمایت حقوقی.
شما میتوانید با آپلود کردن طرح خود در پایگاه ثبت طرح هنر امن ( safeart ) از مالکیت فکری و معنوی طرح خود دفاع کنید.
