کپی رایت چیست ؟ کپی شدن یک ایده بدون رعایت هیچ حق و حقوق قانونی برای خالق اثر اتفاقی بسیار ناراحت‌کننده است که در ایران به کرّات رخ میدهد. افراد زیادی ، گاهی یک فیلم و آلبوم موسیقی ایرانی یا یک طرح را که زحمت و هزینه زیادی برایش شده به سادگی کپی میکنند بی آنکه فکر کنند این کار تا چه حد غیراخلاقی است.
کارهایی از این قبیل می‌تواند تحت حمایت قانون قرار بگیرد و منافع مالی و غیرمالی (معنوی) فراوانی برای پدید‌آورندگان خود داشته باشد.
در واقع کپی رایت نوعی حفاظت قانونی از آثار چاپ شده و چاپ نشده ادبی، علمی و هنری است. اگر این اثر یک مقاله، نمایشنامه، ترانه، یک حرکت جدید در رقص، کد HTML یا گرافیک کامپیوتری باشد که قابل ثبت بر کاغذ، نوار کاست، CD یا هارد درایو کامپیوتر باشد هم، شامل قانون کپی رایت میشود. طبق این قانون خالق اثر اجازه دارد تا از حقوق انحصاری تکثیرو نمایش عمومی اثر استفاده کند. حقوق انحصاری تنها به خالق اثر این اجازه را میدهد نه کسی که به نحوی به اثر دسترسی دارد.
شامل کتاب، موسیقی، نقاشی، مجسمه، فیلم، برنامه‌های کامپیوتری، پایگاه‌های داده، تبلیغات و نقشه‌هاست ولی کشوری که در آن زندگی میکنید تاثیر زیادی در شرایط حمایت از اثر دارد،
امروزه حقوق مالکیت فکری در دو شاخه‌ی کلی حقوق مالکیت صنعتی و حقوق مالکیت ادبی و هنری (و حقوق مرتبط) پدید آمده و راه را برای سو استفاده کمتر از پیش کرده است.
پیمان برن در شهر برن در سال ۱۸۸۶ بین کشورهای پادشاهی منعقد شد,تا قبل از آن حقوق قانونی صاحب اثر فقط در کشور خودش رعایت می‌‌شد اما پیمان برن داشتن حق قانونی بر مالکیت یک اثر را در تمام کشورها قابل اجرا دانست. این پیمان تا کنون بارها مورد تجدید نظر قرار گرفته است.
