یکی از زیرمجموعه های درمان های هنری موسیقی درمانی است.
در این نوع درمان از موسیقی جهت بهبود وضعیت جسمی یا روحی بیماران استفاده می کند.
منظور از موسیقی شنیدن ملودی یا آهنگ هایی خاص، خوانندگی و همچنین نواختن سازهای موسیقی است.
این گونه از درمان به وسیله ی یک درمانگر آموزش دیده و در محیط هایی مانند بیمارستان، مراکز بازیابی و توانبخشی، مدرس، خانه و درمانگاه ها و آسایشگاه ها انجام می گیرد.
شاید بیش از چندین قرن است که موسیقی به عنوان ابزار درمانگر مورد استفاده قرار می گیرد.
موسیقی درمانی بر بخش های مختلف مغز نظیر احساس، ادراک و حرکت تاثیر ایفا میکند.
این موضوع در کنار طبیعت سرگرم کننده و همچنین حالات و فرم های مختلف موسیقی آن را به یک درمانگر قدرتمند و یکتا تبدیل میسازد.
هنگامی که گروه های مختلف اقدام به نواختن موسیقی برای سرباز های هر دو جنگ جهانی در کلینیک ها کردند پزشکان و متخصصان از تاثیر موسیقی بر روی این افراد شگفت زده شدند.
اینجا بود که تصمیم گرفته شد مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.
در دهه ۴۰ قرن ۲۰ میلادی مطالعات بسیاری خوبی در این زمینه آغاز شد و سازمان ها و انجمن هایی نظیر AMTA و NAMT در آمریکا تاسیس گردید.
این مراکز بر روی افزایش آگاهی و دسترسی مردم به موسیقی به عنوان یک ابزار برای درمان تمرکز داشتند.
موسیقی درمانی می تواند افراد بسیاری را مورد کمک قرار دهد.
طبیعت متنوع و ویژگی های جذاب موسیقی می تواند بسیار دامنه وسیعی از بیماری های جسمی و روحی را دربرگیرد.
همین موضوع باعث می شود بتوان پاسخ بسیار بهتری نسبت به درمان های سنتی داشته باشد.
چون موسیقی می تواند احساسات مثبت را احصا کند و قسمت های مختلف مغز را مورد تاثیر قرار دهد می تواند بسیاری از علائم و عوامل مشکلات و نگرانی های ذهنی بیماری را برطرف نماید.
عواملی مانند:
استرس
افسردگی
شیزوفرنی
تعلق خاطر
اوتیسم
مشکلات شخصیتی
بیخوابی
جنون
موسیقی درمانی عملکرد احساسی، اجتماعی و ادراکی را تحت تاثیر قرار می دهد و مطالعات نشان می دهد می توان از این حوزه در درمان مشکلات و آسیب های مغز نظیر آلزایمر بهره برد.
دانشمندان پا را فراتر گذاشته اند و از موسیقی تراپی برای درمان سرطان و فشار خون نیز استفاده کرده اند.
اعتماد به نفس، بهبود روابط اجتماعی، کار تیمی و مهارت های همکاری از دیگر زمینه هاییست که افراد مبتلا به می توانند از موسیقی برای درمان خود استفاده کنند.
بسته به نوع بیماری و شرایط بیمار متدهای موسیقی درمانی به دو گونه بزرگ تقسیم می شوند. کنشی و واکنشی.
متد کنشی یا فعال شامل فعالیت هایی است که شخص بیمار خود اقدام به تولید محتوای موسیقی می کند.
این می تواند شامل خوانندگی، نوازندگی، ساخت قطعات و ملودی های مختلف موسیقی و موارد این چنین باشد.
در شیوه واکنشی شخص در نقش شنونده حاضر می شود و درمانگر باید قطعات، ریتم ها و ملودی های مختلف را در اختیار او قرار بدهد.
درمان می تواند به شکل فردی یا گروهی صورت گیرد. درمانگر وظیفه زمان بندی، نوع ملودی و سایر عوامل درمان را بر عهده دارد.
ممکن است در شرایط مختلف لیریک ها و ریتم ها تغییر یابد و قسمت هایی حذف و قیمت هایی اضافه گردد.
درمانگرها به عنوان مهمترین نقش در درمان بیماران باید مهارت و توانایی لازم در این زمینه را دارا باشند.
انجمن هایی که در ابتدای متن به آنها اشاره کردیم وظیفه پرورش و ارزیابی توانایی این افراد را بر عهده دارند.
اشخاصی که قصد درمانگر شدن دارند ابتدا در دوره های آموزش تئوری و عملی به عنوان دانشجو و کارآموز فعالیت می کنند.
در گام بعدی باید در آزمون های مختلفی که انجمن ها برگزار می کنند شرکت کنند تا مدارک مربوط را دریافت نمایند.
اگرچه نقاط قوت بسیاری برای موسیقی درمانی وجود دارد.
اما هنوز پزشکان و روانشناسان بر این باورند که این روش برای بیماری های نه چندان حاد کارآمد تر است.
و روش هایی مانند فیزیوتراپی و روان درمانی و دارو همچنان مطمئن ترین و بهترین درمان ها برای بیماری های جدی تر هستند.
علاوه، در حالی که ممکن است هر نوع موسیقی درمانی به طور موثر مورد استفاده قرار گیرد، همه افراد هر نوع موسیقی را درمانی را به عنوان راه علاج برای خود نخواهند یافت.
مزیت یک نوع خاص از موسیقی اغلب به ویژگی های فردی و شرایطی که توسط آن فرد تجربه می شود بستگی دارد و برخی از فرم های موسیقی ممکن است باعث ایجاد آشفتگی شود.
برای دستیابی به موفقیت با موسیقی درمانی، یک درمانگر احتمالا به داشتن سلیقه و ذائقه موسیقی هر شخص نیاز خواهد داشت.
منبع: بلاگ ویکالا
