در تمام فرهنگ‌های سیاره زمین آخر الزمان پیش‌بینی شده است. معروفترین آنها رستاخیزی است که خدا در سه مذهب یهود، اسلام و مسیحیت اعلام کرده است.
اجازه دهید دو نوع از آخرالزمان هایی که دانشمندان ترسیم کرده اند را با هم مرور کنیم ولی قبل از آن اجازه دهید ببینیم چه سرنوشتی در انتظار سیاره ما و خورشیدش می‌باشد.
چندین اتفاق کهکشانی در جهان هستی وجود دارند که ممکن است سیاره کوچک ما را هر لحظه ببلعند یا محو کند. برخورد زمین با سنگ‌های آسمانی بسیار بزرگ، سوختن کامل زمین بر اثر انفجار اشعه‌های گاما و انفجار سوپرنواها و بلعیده شدن در گرداب سیاه چاله ها، بخش کوچکی از این حوادث فضایی هستند.
اما یک واقعیت قطعی هم حکایت از مرگ سیاره ما دارد. تشعشع خورشید تا یک میلیارد سال دیگر ۶ درصد بیشتر می شود و زمین را غیرقابل قابل سکونت می سازد. اگر قدم های سریع در آینده برداریم حرارت خورشید ما در ظرف شش میلیارد سال دیگر، زمین را کاملا می سوزاند و خاکسترش را به درون فضای لامتناهی می پراکند.
دانش بشر برای تعریف و تشریح پایان هستی هنوز قطعی نیست برای همین نظریات متفاوت تلاش می‌کنند توضیح دهند چه اتفاقی بر کل هستی و میلیاردها کهکشانش خواهد افتاد:
بر اساس این ایده، جهان بعد از اینکه بیش از حد گسترده می شود دیگر قادر به حفظ همه ذرات سازنده ستارگان و سیارات نیست و به درون یک سیاهچاله مرکزی جذب می شود.
این حالت انقباض همه مواد هستی در یک نقطه، با تئوری« بیگ بنگ» نیز همخوانی دارد که همه هستی در از انفجار یا گسترش یک نقطه متمرکز شروع شد. این چرخه مداوم بازگشت همه ذرات به یک نقطه بسیار فشرده و انفجار بزرگ بیگ بنگ ناشی از آن به صورت مدوام ادامه می‌یابد.
تکیه بر قانون « ترموداینامیک» یا فعالیت مکانیکی و رابطه آن با حرارت، تئوری دیگری است که برای خود طرفداران زیاد در دنیای علم دارد. در این نظریه، «مرگ حرارت» منجر به مرگ و یخ زدن هستی می شود.
این نظریه علمی هم با گسترش مداوم هستی، همسو است. جهان هر لحظه سریعتر از قبل وومنبسط شونده، شاهد دور شدن کهکشان ها و منظومه های شمسی از همدیگر می گردد. این انبساط آنقدر سریع و وسیع می شود که انرژی برای تولد ستارگان جدید وجود نخواهد داشت.
گسترش هر چه عظیمتر و پرشتابتر در نهایت منجر به از هم گسیختن ستارگان و سیاره ها و بعد همه مواد و ذرات هستی از هم خواهد شد. نور جهان به خاموشی می گراید و دیگر هیچ نوع حرارتی ایجاد نخواهد شد تا آنجا که انرژی موجود در جهان به صفر مطلق می رسد.
