یکم بعدتر از کارخونه نوآوری آزادی، راننده اسنپ بهم گفت جلو رو نگاه کنم. تصویری که دیدم رو میخوام براتون شرح بدم. دو تا پا با کفش زنونه از پل عابر اویزون بود معلوم بود داره تقلا میکنه که ولش کنن. ۵ تا مرد هم داشتن تلاش میکردن که نذارن دختر خودش رو پرت کنه پایین.
پایین توی خیابون، یه موتوری خیابون رو بند اورده بود، دو سه نفر بقیه ماشین ها رو هدایت میکردن که رد شن و ترافیک نشه، یکی هم به یه اتوبوس فرمون میداد که دنده عقب بیاد زیر پل که اگر دختر پرت شد روی اتوبوس بیفته.
هیچ کدوم از این آدما، مشخصا هیچ نسبتی با دختر نداشتن، ولی همه هماهنگ با هم تو یه لحظه، جون دختر رو نجات دادن و آوردنش پایین. ما این‌ایم. مردم ما، این آدم‌هان. حتی یک نفر فیلم نمیگرفت.
تصویری که از جامعه ما توی منوتو و ایران‌اینترنشنال و شبکه‌های اجتماعی میسازن، دقیقا برای اینه که ما فکر نکنیم که اینی هستیم که واقعا هستیم. لعنت به شمایی که از تفرقه و بی اهمیتی ما نسبت به هم نون می‌خوری.
