اگه همین الآن آمریکا بخواد قانون حجاب ایران رو تو کشورش اجرا کنه احتمالاً موفق‌تره تا خود ایران. با وجود اینکه مردمش شاید پذیرش کمتری داشته باشن، اما چرا راحت‌تره؟
۱. پلیس مقتدر
تو آمریکا پلیس اقتداری داره که هر کاری بکنه، حتی اشتباه، مردم اونو می‌پذیرن. چون حاکمیتش برای مردمش این رو جا انداخته، همه توجیهن. مثل ایران نیست که پلیس حتی کار درستش رو هم اگه انجام بده برخی انقدر پررو شدن جلوش وایمیستن و فیلم میگیرن. پلیس آمریکا سالانه کلی آدم میکشه به ناحق، به نامردی، هیشکی صداش درنمیاد! تو ایران پلیس به طرف میگه بالای چشمت ابروس، کل فضای مجازی شروع میکنن به تخریب پلیس. خب معلومه با این وضعیت نمیشه خیلی کار خاصی کرد، تا اینکه حاکمیت اقتدار از دست رفته پلیس رو برگردونه.
قطعا عملکرد پلیس آمریکا قابل توجیه و تایید نیست، حرف درباره اقتدار پلیس و مواجهه مردم با پلیسه. متأسفانه اینجا جو طوری شده از ترس جوسازی رسانه‌ای، پلیس دست به عصا حرکت می‌کنه.
۲. سلبریتی‌های قانون مدار
در آمریکا و اکثر کشورهای غربی و حتی شرقی، سلبریتی‌ها نمی‌تونن نطق بکشن، چنان قوانین سختگیرانه‌ای براشون لحاظ شده که دست و پاشون رو کلا بسته. بخاطر همین شما سلبریتی‌هایی رو میبینی که تو اینستاگرام چندصد میلیون فالوور دارن ولی اصلاً در مسائل سیاسی و اجتماعی دخالت نمیکنن. یکی از دلایلش همینه، چون درباره هر چیزی نمی‌تونن حرف بزنن. یه حرف نامربوط بزنه سریع پیجش رو میبندن و خودشم احضار میشه. ترامپ دیوانه که رئیس‌جمهور وقت آمریکا بود هم نتونست اونجا نفس بکشه، یه ذره سر و صدا کرد، سریع اکانت توئیترش رو بستن. اونجا بگن حجاب لازم‌الاجراس، کیم کارداشیان و جنیفر لوپز از ترس‌شون اگه چادر نپوشن حداقل با روسری عکس میگیرن! چون اگه عکس بی‌حجاب بذارن، تبلیغ قانون‌شکنی به‌حساب میاد.
اونوقت اینجا سلبریتی‌های ما نه تنها قانون حجاب و کارایی که قراره انجام بشه رو مسخره میکنن بلکه شروع میکنن عکس‌های بی‌حجابشون رو منتشر کردن تا علنی دهن‌کجی کنن، تو آمریکا اگه این کارا رو بکنن، زندگی طرف رو کامل مختل میکنن! بالاتر از این، اینجا سلبریتی‌ها به راحتی پلیس رو مسخره و تضعیف میکنن. خودمون هم که توی دادگاه می‌خوایم حکم بدیم، یک و نیم میلیون جریمه‌شون می‌کنیم! جریمه کشف حجاب ١.۵ میلیون، قیمت چادر ۲میلیون!!!
تا وقتی فضای مجازی ضابطه‌مند نشه و خصوصاً برای سلبریتی‌ها برنامه نداشته باشه، مردم عادی زبون‌شون دراز میمونه. هر چی میگیم انگار اثر عکس داشته باشه، طرف میگه به من گیر میدی چون زورت بهم میرسه ولی زورت به فلان سلبریتی قانون‌شکن، چون معروفه و پیج بزرگ داره نمی‌رسه!
در مساله حجاب اول باید سلبریتی‌ها رو مهار کرد، بعد برای تشخیص بی‌حجاب دوربین تو خیابونا فعال کرد. چون اگه سلبریتی رها و آزاد باشه، همین طرح دوربین‌ها رو به گند میکشه!
۳. فضای مجازی ضابطه‌مند
کاری ندارم ضوابط توی غرب با اون چیزی که ما درست و اخلاقی می‌دونیم خیلی فاصله داره اما واقعاً ضابطه‌مندتر از ما هستن. اونجا هم کمپانی‌هایی مثل اینستاگرام، توییتر، فیس‌بوک، یوتیوب و ... صراحتاً قوانین‌شون رو اعلام کردن و یه ذره پات رو از گلیمت اون‌وَرتر بزاری صفحه‌ات رو میبندن. چقدر پیج و کانال بزرگ سراغ دارم که توی یوتیوب با انتشار یه موسیقی که حق کپی‌رایتش رعایت نشده بود، بسته شدن؟ چقدر تو اینستاگرام با عکس حاج قاسم پیج‌های انقلابی‌ها بسته شد؟ عوضش اینجا ما کاملاً بی‌ضابطه‌ایم.
طرف توی ایران زندگی می‌کنه، کار و کاسبی داره و هر چی دلش میخواد میگه و منتشر می‌کنه. هر حرف بی‌ربط سیاسی و اعتقادی عشقش بکشه میزنه و اگه فشار افکار عمومی هم روش باشه، تهش میاد میگه صفحه‌ام هک شده بود و تمام!!
ما با کسانی که مطالب مختلف علیه حجاب و عفاف منتشر میکنن و چند میلیون آدم می‌بینن و بدترین تأثیر رو میگذارن، کاری نداریم. از فضای مجازی گرفته، تا روزنامه‌ها رسانه‌ها مثل نمایش خانگی و... ، بعد می‌خوایم کارمون توی خیابون روی چند تا آدم معمولی اثر داشته باشه؟! هر دو باید باشه، ولی نمیشه اونی‌که مهمتره رو رها کنیم بریم سراغ مراحل بعدی. مثل اینه که سلطان سکه رو رها کنیم، بریم سراغ یه نفر که تو گرونی سکه، رفته دوتا سکه خریده گذاشته تو خونه‌ش بگیم این اخلال‌گر بازار سکه‌س. از بالا باید شروع کرد.
