پیرسینگ (Piercing) جزو عمل‌های زیبایی دسته‌بندی شده و به منظور آویزان کردن زیورآلات، بخشی از بدن سوراخ می‌شود. پیرسینگ انواع مختلفی دارد اما رایج‌ترین نوع آن پیرسینگ گوش، بینی و ناف است. اما امروزه افراد زیادی هستند که بر روی لپ، سر، ابرو و حتی زبان خود پیرسینگ دارند. از جمله خطرناک‌ترین و عجیب‌ترین پرسینگ‌ها می‌توان به پیرسینگ چشم و ناحیه تناسلی اشاره کرد.
شاید به نظر برخی افراد عمل پیرسینگ کار ساده‌ای باشد، اما همانطور که گفتیم این کار جزو عمل‌های زیبایی است و نیاز به تجربه و البته تخصص دارد. لازم است که یک فرد متخصص با رعایت کلیه نکات بهداشتی پیرسینگ را برای شما انجام دهد. بنابراین توصیه می‌کنیم برای انجام هر نوع پیرسینگی حتماً به کلینیک زیبایی مراجعه کنید.
هیچکس از زمان دقیق استفاده از اولین پیرسینگ اطلاع کافی ندارد. اما جالب است بدانید که بدن برخی از مومیایی‌های مصر باستان دارای سوراخ‌هایی بوده‌اند که شباهت زیادی به پیرسینگ امروزی داشتند. یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های پیرسینگ شاید اوتسی مرد یخی باشد که یک سوراخ با قطر ۱۱ میلیمتر بر روی گوش خود دارد.
در حال حاضر افراد در سراسر دنیا در بخش‌های مختلف بدن خود عمل زیبایی پیرسینگ را انجام می‌دهند که ما در ادامه به معمول‌ترین آن‌ها می‌پردازیم. بعضی از پیرسینگ‌ها به صورت موقت هستند مانند پیرسینگ مغناطیسی و پیرسینگ چسبی، اما برخی دیگر دائمی هستند و نیاز به انجام عمل زیبایی توسط پزشک متخصص دارند.
پیرسینگ بینی دارای انواع مختلفی است که در بخش‌های مختلف انجام می‌شود. در پیرسینگ موقت بینی، حلقه و یا هر زیورآلات دیگری با استفاده از چسب بر روی بینی قرار می‌گیرد. اما در پیرسینگ دائمی بینی، زیورآلات از داخل سوراخی که توسط پزشک بر روی بینی ایجاد شده، آویزان می‌شوند.
همانطور که اشاره کردیم این پیرسینگ‌ها موقتی هستند و نیازی به سوراخ کردن بینی نیست. زیورآلاتی که در این شرایط استفاده می‌شوند تحت نام‌های پیرسینگ مغناطیسی و پیرسینگ چسبی شناخته می‌شوند. پیرسینگ چسبی ساده‌ترین نوع است و می‌توانید با استفاده از چسب مخصوص انواع زیورآلات را به بخش‌های مختلف بینی خود بچسبانید.
پیرسینگ مغناطیسی از دو بخش تشکیل شده که مانند آهنربا به هم می‌چسبند و از این پیرسینگ‌ها بیشتر می‌توانید در پره‌ها و قسمت میانی استفاده کنید. پیرسینگ موقت دیگری نیز به صورت حلقه طراحی شده که بخشی از آن حلقه باز است و براحتی می‌توانید از آن‌ها بر روی پره و قسمت میانی بینی استفاده کنید.
پیرسینگ‌های سوراخ‌دار در واقع نوعی پیرسینگ دائمی هستند که با عمل جراحی و توسط پزشک سوراخ بر روی بینی ایجاد شده و شما می‌توانید زیورآلات متنوعی را استفاده کنید.
هر بخشی از بینی را می‌توانید پیرسینگ کنید که نام آن‌ها به شرح زیر است:
پیرسینگ قسمت میانی بینی: این پیرسینگ در قیمت میانی بینی و در بین دو سوراخ بینی ایجاد می‌شود. لازم به ذکر است که پیرسینگ میانی بینی باید در قسمت نرم انجام شود و باید از سوراخ کردن بخش غضروفی قسمت میانی خودداری شود. اگر پزشک اشتباهاً قسمت غضروفی را سوراخ کند، بیمار درد زیادی را تحمل خواهد کرد و ممکن است دچار مشکلات عفونی شود.
پیرسینگ پل بینی: پل بینی در واقع بخشی از بینی است که محل قرارگیری عینک است و در اصل در فاصله بین دو چشم انجام می‌شود. لازم به ذکر است که احتمال پس زدن این پیرسینگ توسط بدن بسیار بالاست، در نتیجه اگر بدن شما آن را پس زد، سریعاً به پزشک مراجعه کرده و آن را خارج کنید. فراموش نکنید که در صورت عدم خروج پیرسینگ در این شرایط، شما همیشه یک زخم یا اسکار بزرگ در آن ناحیه خواهید داشت. پس برای جلوگیری از بروز هرگونه مشکلی این کار را در کلینیک‌های زیبایی و توسط پزشک انجام دهید.
پیرسینگ پره بینی: این پیرسینگ در سمت چپ یا راست بینی و بر روی پره‌ها انجام می‌شود.
پیرسینگ کرگدنی: در این نوع پیرسینگ زیورآلات از قسمت بالایی نوک بینی وارد شده و از قیمت پایینی آن خارج می‌شوند.
پیرسینگ ناسلانگ: ناسلانگ در واقع بخشی است که پره‌های بینی به صورت متصل می‌شوند. در این نوع از پیرسینگ، یک سوزن از یکی از پره‌های بینی وارد شده و از قسمت گوشتی بخش میانی عبوره کرده و سپس از پره دیگر بینی خارج می‌شوند. در پیرسینگ ناسلانگ، دو سر سوزن به وسیله زیورآلات یا نگین تزئین می‌شوند.
نکته: برای جلوگیری از بروز عفونت و مشکلات احتمالی، در کلینیک زیبایی یا مطب پزشک پیرسینگ بینی را انجام دهید.
یکی از خطرناک‌ترین و پرریسک‌ترین پیرسینگ‌ها، پیرسینگ زبان است. در بسیاری از افراد پیرسینگ زبان با عفونت زبان، عفونت حاد لثه و حتی عفونت دندان همراه است. از طرفی در برخی موارد در محل سوراخ کردن، تورم ایجاد شده و ممکن است فرد به مشکل جویدن و بلع غذا دچار شود. متأسفانه گاهی عفونت به زبان و دندان و لثه محدود نشده و وارد خون فرد می‌شود. در این شرایط احتمال ابتلا به عفونت‌های باکتریایی بسیار افزایش یافته و حتی ممکن است به قلب و عروق فرد نیز آسیب وارد شود. لازم به ذکر است که در این شرایط خطر ابتلا به عفونت آنژین لودوبک نیز به شدت افزایش می‌یابد. بنابراین برای جلوگیری از بروز عفونت و مشکلات احتمالی، در کلینیک زیبایی یا مطب پزشک پیرسینگ زبان را انجام دهید.
دندان عضو بسیار حساسی است و آسیب رساندن به آن ممکن است عوارض جبران ناپذیری داشته باشد و دندان شما دیگر به حالت قبل باز نگردد. پیرسینگ دندان یکی دیگر از انواع پیرسینگ‌ها است که خوشبخاته آنچنان شایع و فراگیر نشده و تنها افراد خاصی آن را انجام می‌دهند. برای پیرسینگ دندان می‌توان به یکی از دو روش زیر عمل کرد:
سطح کمی تراشیده شده و سپس با کمک چسب مخصوص، زیورآلاتی چون نگین به دندان می‌چسبد. شاید به نظر برخی افراد این کار آنچنان هم خطرناک نباشد اما فراموش نکنید که شما بخشی از سطح دندان که شامل مینای دندان و در اصل سد محافظتی آن است را تراشیده‌اید. علاوه بر این چسب دندان نیز به مینای دندان آسیب وارد کرده و به پوسیدگی آن ختم می‌شود.
خطر این روش بسیار بیشتر از روش قبلی است چون در آن قسمتی از دندان بیمار سوراخ می‌شود تا حلقه پیرسینگ از آن رد شود. از جمله خطرات این نوع پیرسینگ می‌توان به شکستن دندان در حین سوراخ کردن یا وارد آمدن صدمات جدی به دندان و لثه اشاره کرد. سوراخی که در دندان ایجاد شده محل مناسبی برای تجمع باکتری‌ها و مانده غذاها است و در نتیجه دهان شما بد بو شده و در نهایت دندانتان دچار پوسیدگی خواهد شد.
نکته: برای جلوگیری از بروز عفونت و مشکلات احتمالی، در کلینیک زیبایی یا مطب پزشک پیرسینگ دندان را انجام دهید.
پیرسینگ گوش شایع‌ترین و محبوب‌ترین نوع پیرسینگ است و خانم‌ها و آقایان بسیاری در بخش‌های مختلف گوش آن را انجام می‌دهند. پیرسینگ گوش معمولاً بر روی لاله و غضروف گوش انجام می‌شود. قسمت لاله درد آن چنانی نداشته و به سرعت خوب می‌شود اما پیرسینگ بخش غضروفی گوش با درد بیشتری همراه بوده و دیرتر از لاله گوش نیز خوب خواهد شد.
بخش غضروفی بسیار مستعد عفونت است و ممکن است این عفونت به گوش هم سرایت کند. از جمله عوارض پیرسینگ گوش می‌توان به درد، قرمزی، تورم، سوزش، خارش، بروز حساسیت پوستی و ترشحات اشاره کرد. بنابراین برای جلوگیری از بروز عفونت و مشکلات احتمالی، در کلینیک زیبایی یا مطب پزشک پیرسینگ گوش را انجام دهید.
پیرسینگ لب نیز می‌تواند به صورت دائمی یا موقت انجام شود. در پیرسینگ موقت لب نیازی به سوراخ کردن لب نیست و از حلقه‌هایی استفاده می‌شود که دارای یک بخش باز هستند. البته برای پیرسینگ موقت لب نیز می‌توان از چسب مخصوص برای چسباندن زیورآلات به لب استفاده کرد. در پیرسینگ دائم لب، قسمتی از لب سوراخ شده و زیورآلات از آن آویزان می‌شوند.
پیرسینگ چشم
پیرسینگ چشم نیز مانند پیرسینگ دندان یکی از خطرناک‌ترین عمل‌های زیبایی است. در این روش طی عمل جراحی، نگینی در خارجی‌ترین لایه چشم قرار می‌گیرد. لازم به ذکر است که برای خارج کردن نگین نیز باید عمل جراحی انجام دهید. از خطرناک‌ترین عوارض پیرسینگ چشم، پس زدن پیرسینگ، قرمزی و عفونت چشم، خشکی چشم و کاهش بینایی است. بنابراین برای جلوگیری از بروز عفونت و مشکلات احتمالی، در کلینیک زیبایی یا مطب پزشک پیرسینگ چشم را انجام دهید.
پیرسینگ ناف توسط خانم‌ها انجام شده و طرفداران بسیار زیادی نیز دارد. برای پیرسینگ ناف، پوست بالای ناف را سوراخ می‌کنند تا بتوان زیورآلات را آویزان کرد. شاید بیشترین علت محبوب بودن این نوع عمل زیبایی این باشد که خانم‌ها می‌توانند سوراخ ناف خود را با جواهرات و زیورآلات زیبا بپوشانند. زمان بهبود جای جراحی طولانی است و گاهی تا ۶ ماه طول می‌کشد. فراموش نکنید که بعد از پیرسینگ ناف نباید لباس‌های زبر و خشن بپوشید و همواره محل جراحی را تمیز و خشک نگه دارید تا مانع بروز عفونت شود.
درست است که پیرسینگ کردن گوش و بینی از نظر بسیاری از افراد کار ساده‌ای است اما نمی‌توان آن را در آرایشگاه‌های زنانه و بدون تجهیزات و محیط استریل انجام داد. اگر افراد غیرمتخصص و تازه‌کار و در شرایط غیراستریل و با وسایل غیراستریل این کار را انجام دهند، باید منتظر بروز عفونت‌های خطرناک باشید. گاهی این عفونت‌ها آنقدر جدی هستند که اثرات جبران ناپذیری را بر روی بدن شما به جای خواهند گذاشت.
از جمله مهمترین عوارض پیرسینگ غیربهداشتی و غیراصولی، عفونت باکتریایی و ویروسی است. این عفونت‌ها بیشتر در زبان، لب و چشم رخ می‌دهند چون این مناطق اساساً با باکتری‌های بیشتری در تماس هستند. مشکل بزرگ اینجاست که این عفونت می‌تواند در تمام بدن پخش شده و یا حتی وارد خون شما شود. از جمله عوارض پیرسینگ غیراصولی و غیربهداشتی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی که بر اثر انجام پیرسینگ در مراکز غیربهداشتی اتفاق می‌افتد، ابتلا به بیماری‌های ویروسی چون هپاتیت B، هپاتیت C و HIV است. به همین دلیل است که در بالا اشاره کردیم برخی از عوارض پیرسینگ جبران ناپذیر است.
یکی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی که بر اثر انجام عمل پیرسینگ غیراصولی و غیربهداشتی بروز می‌کند می‌توان به استافیلوکوک، پسودوموناس آئروژینوس، استرپتوکوک و در موارد نادری کلسترویدیوم و میکوباکتری‌ها (از عوامل کزاز) اشاره کرد.
عفونت غضروفی در عمل پیرسینگ گوش و بینی رخ می‌دهد. در برخی موارد انجام پیرسینگ گوش بر روی غضروف‌ها می‌تواند باعث بروز عفونت‌های غضروفی و حتی عفونت گوش شود.
در صورتی که باردار هستید یا قصد بارداری دارید، از انجام عمل پیرسینگ خودداری کنید. اگر در شرایط بهداشتی و اصولی این کار انجام نشود می‌تواند خطرات جدی و جبران ناپذیری را برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. البته این موضوع به این مفهوم نیست که پیرسینگ در مراکز درمانی و کلینیک‌ها هیچ مشکلی برای زنان باردار ایجاد نمی‌کند، ابداً این طور نیست. تمامی متخصیص توصیه می‌کنند که اگر قصد بارداری دارید یا باردار هستید، ابداً پیرسینگ نکنید.
بسیاری از افراد ممکن است بعد از پیرسینگ دچار مشکلات پوستی مثل تاول، خراشیدگی و خارش شوند، اما همین مشکلات ساده می‌تواند بستر بسیار مناسبی برای ایجاد عفونت‌های بزرگتر برای زنان باردار باشد.
برخی افراد به ابزارهای فلزی که برای انجام پیرسینگ استفاده می‌شود حساسیت نشان می‌دهند. در بسیاری از موارد پس از انجام عمل پیرسینگ بدن فرد به فلزاتی نظیر تیتانیوم، نیوبیوم و نیکل حساسیت نشان می‌دهد که به عبارتی نوعی واکنش آلرژیک به فلز است. از جمله شایع‌ترین حساسیت به فلزات بعد از پیرسینگ می‌توان به لنفوسیت پوست اشاره کرد. فراموش نکنید که ابداً از پیرسینگ فیک اسمایل استفاده نکنید.
لازم به ذکر است که در برخی افراد در اثر تماس فلز نیکل با پوست، رینیت و اگزما بروز می‌کند و در برخی دیگر نیز ممکن است حساسیت شدید به پارافنیلین‌دی‌آمین (PPD) ایجاد شود.
خونریزی یکی از شایع‌ترین اتفاقاتی است که در زمان عمل پرسینگ بخش‌های مختلف بدن رخ می‌دهد. این خونریزی در محل سوراخ کردن ایجاد شده و بیشتر در زمان پیرسینگ زبان اتفاق می‌افتد. در هنگام پیرسینگ زبان، تعداد زیادی از مویرگ‌ها پاره می‌شوند و همین امر ممکن است باعث بروز خونریزی شدیدتری شود.
یکی دیگر از عوارض احتمالی و شایع پیرسینگ، تشکیل گوشت اضافه یا کلوئید در محل ایجاد سوراخ است. در این شرایط در ناحیه پیرسینگ شده، اسکار رشد کرده و در نتیجه تبدیل به گوشت اضافه می‌شود. در برخی مناطق بدن احتمال تشکیل گوشت اضافه بیشتر است. تفاوتی ندارد که شما با روش‌های مختلف بتوانید این گوشت‌های اضافه را برطرف کنید، در پیرسینگ بعدی هم ایجاد خواهند شد.
شاید عجیب به نظر برسد اما پیرسینگ هر عضوی از بدن، باعث می‌شود که فرد دیگر صلاحیت و شرایط لازم برای اهدای خون را نداشته باشد.
ما در این مقاله به طور مفصلی در مورد پیرسینگ لب، پیرسینگ ناف، پیرسینگ بینی و … صحبت کردیم. همانطور که اشاره کردیم، پیرسینگ نوعی جراحی زیبایی است و در نتیجه باید در کلینیک زیبایی و توسط پزشک متخصص انجام شود. پس از انجام عمل پیرسینگ به توصیه‌های پزشک خود عمل کنید تا هر چه سریعتر محل سوراخ کردن بهبود پیدا کند تا بتوانید زودتر از زیورآلات مورد علاقه خود استفاده کنید. شما کدامیک از پیرسینگ‌های بینی، ناف یا لب را می‌پسندید؟
