مدتی بود که بازار سخنرانان انگیزشی حسابی گرم بود. هرجا به هرکسی میرسیدن میگفتن: باید مثبت فکرکنی، به موفقیت فکر کنی تا برات اتفاق بیفته.کلی هم مثالهای ازمن درآوردی داشتن که در تمام همایشهاشون تکرار میکردن. کم‌کم به لحاظ علمی حرف‌های بی‌فایده و بی‌اساسشون رد شدوثابت شد که لزوما با فکر کردن موفق نمیشیم، با فکر کردن به پول، پولدار نمیشیم،این طرزِ فکر اشتباه فقط باعث توهم،تنبلی و افسردگی میشه.
بازار این افراد که از رونق افتاد عده‌ای پا به میدون گذاشتن که حرفاشون در ظاهر برعکس قبلیا بود. معترض شدن که یعنی چی که به مردم میگین به موفقیت فکر کن تا موفق بشی،اصلنم خواستن توانستن نیست. این دسته هم کلی مثال داشتن از آدم‌هایی که خواستن اما نتونستن.ته حرفشون این بود که شرایطت رو بپذیر، به موفقیت هم فکرنکن و با ادله میگفتن فلانیا که موفق شدن یک پشتوانه قوی بیرونی داشتن، البته با این سبک که فدای سرت که نشد.درسته که حرفاشون با قبلیا تفاوت داشت اما نتیجه همون بود: تنبلی و هیچ کاری نکردن!
اما اگه پای حرف آدمهای موفقِ خودساخته(واقعی نه ازین مدلهای اینستاگرامی) بشینیم خواهیم شنید که: شروع کردم فقط همین
حقیقت اینه که اول از همه باید بدونیم و بپذیریم که هر مسیر درستی در موفقیت قطعا مشکلاتی داره نه جا بزنیم و نه فکر کنیم که این آخریشه، شروع کنیم(در عمل، نه فقط بهش فکر کنیم) یادگیری در طول مسیر محقق میشه نه از دور نه به آسونی، درصدی از ریسک‌پپذیری و خوش‌بینی هم میشه چاشنی کار
همین!
:))
