corporate* یا استارتاپ، کدام برای رشد در اوایل کار بهتر اند؟

امروز داشتم پادکست ِ metrikup متریکاپ رو گوش می‌کردم ، قسمت مصاحبه با رضا کرمی* (دیتا آنالیزور ِ هایپر استار هستند الآن، اگر اشتباه نکرده باشم)، آقای کرمی قبل از هایپراستار در بامیلو(در اسفند سال ۱۳۹۷ این استارتاپ بسیاری از کارمندان خود را تعدیل و بقیه را به شرکت‌های هم‌خانواده (گروه اسنپ) منتقل کرد. روابط عمومی این شرکت دلیل این کار را تمرکز روی بخش‌های کلیدی‌تری از بازار خرده فروشی اعلام کرد) مشغول به کار بودن.

تعریف corporate یا corporation :شرکت سهامی سازمانی است - معمولاً گروهی از افراد یا شرکتی - که توسط دولت مجاز به فعالیت به عنوان یک نهاد واحد (یک شخص حقوقی شناخته شده توسط حقوق خصوصی و عمومی &quotناشی از اساسنامه&quot ؛ یک شخص حقوقی در زمینه حقوقی) و برای اهداف خاص در قانون به رسمیت شناخته شده است

در اوایل پادکست بحثی بود در رابطه با تفاوت های corporate(شرکتِ حقوقی و آفلاین مثل هایپراستار) با استارتاپ، که خلاصه ای از اون نکات رو ،که در این یکسالی که کار کرده‌ام خودم هم تجربه ی مشابهِ اون داشته‌ام رو، در ادامه میگم براتون:

• اینکه توی corporate یا شرکت ِ آفلاینِ غیر استارتاپی از روز ِ اول از تو یک وظیفه خاص رو می‌خوان و درواقع برات چهارچوب تعیین می‌کنند اما در استارتاپ درسته که جذب میشی توی یک فیلد خاص، اما تو توی استارتاپ فقط محدود به یکسری چهارچوب و کار خاص نیستی و به معنای واقعی هر روز رشد می‌کنی و توی بخش های مختلفی کار میکنی.

این کارکردن توی بخش های مختلف توی استارتاپ یا با بخش های مختلف، باعث میشه تو بدونی دیگران توی اون استارتاپ چیکار میکنند و در نتیجه فکر نکنی که فقط تو توی اونجا داری "کار" انجام میدی و اینکه این ارتباطات و اینکه با آدم های زیاد و متنوعی ارتباط داری باعث میشه روابط اجتماعیت هم ناخواسته بهتر بشه.

در حالیکه توی corporate نهایتا با منیجرت و منیجرِ منیجرت کار بکنی که ارتباطِ محدودیه، به دلیل ِ این ارتباط ِ محدود توی سازمان تو هیچ ایده یا دیتایی نداری که بقیه دارن چی کار میکنن در نتیجه این ایده در دراز مدت توی آدم ها به وجود میاد که بقیه ی بخش ها هیچ فعالیتی نمیکنند و فقط بخش ما و منه که کار میکنم!

• توی corporate دیتا خیلی کلن حالت سری داره و با اینکه ثبت میشه اما به راحتی در دسترس نیست و باید از کلی بروکراسی عبور بکنی تا به دیتاهای ثبت شده شرکت دسترسی پیدا بکنی و این یادگیری رو سخت میکنه ، در صورتیکه در استارتاپ خیلی راحت تر به دیتای اکثرِ بخش ها دسترسی داری در نتیجه هم بیشتر یاد میگیری و هم دید ِ کلی داری که در بقیه ی بخش ها چه اتفاقی می افته و چه کاری میکنند دقیقا.

توی استارتاپ چون اصولا اوایل کار هست و بودجه کمه ، کسایی که جذب میشن برای کار اکثرا جوون هستند و آدم مَستر و حرفه ای نمیگیرن زیاد و شاید مثلن یک مَستر جذب کنند برای هر فیلد و چندیدن نفر مبتدی تر و غیرپروفشنال، و خب این آدم ها می آیند و در سازمان کار انجام می دهند و حرفه ای تر میشوند و جا برای رشد زیاد هست اما همانطور که گفته شد در corporate از روز اول یکسری وظایف تعریف شده و مشخص از تو می‌خواهن و اینطور نیست که قرار باشد آنجا اینهارا یادبگیری، تو اگر نباشی آن جایگاه خالی‌ست و تو باید بتوانی هر روز آن وظایف محدود و مشخص را انجام بدی و در نهایت هم بیشترین رشدی که میتواند رخ دهد این است که آن وظایف محدود و مشخص را "شاید" بهتر و عمیق تر انجام بدهی.

• در استارتاپ جا برای رشد هست و مثلن منیجرِ تو میداند که دارد رشد میکند و قرار هست که در آینده در جایگاه ِ بالاتری قرار بگیرد و در همان استارتاپ رشد بکند در نتیجه به دستیارش یا همان جوانهای غیر حرفه ای تر هر آنچه را که نیاز است یاد می دهد تا فردا روزی که آمد جای او بتواند خوب انجام بدهد اما در corporate چون به این شکل نیست و قرار نیست مثلن منیجرشما به جایگاه بالاتر برود و جا برای رشد نیست، به دستیارش آنچه را که بلد است یاد نمی دهد که فردا روز نتواند جای او را بگیرد.

در نهایت گفته شد که البته در شرکت های حقوقی آفلاین هم رفتارِ رسمی و طرز برخورد رسمی و دیسیپلین بسیار رشد می‌کند، اما برای اوایل کار با توجه به نکات گفته شده استارتاپ به نوعی سکوی پرتاب می‌باشد.