امروز یه پیامک بهم رسید که چند روز دیگه باید دوباره اینترنت ADSL خونه را تمدید کنم. به پرتال شرکت خدمات اینترنتم که سر زدم متوجه شدم مقداری از حجم اینترنتم هنوز باقی مونده و استفاده نکردم. معمولا طی سال های اخیر مقدار مصرفم حتی از حجم خریداری شده هم بیش تر میشد ولی اینبار بنابر تغییر عاداتی که برای خودم دادم مصرفم خیلی کمتر شده بود. حداقل دو ماه اخیر.
با خودم فکر کردم مغزم این بار حجم خیلی کمتری اطلاعات دریافت کرده. اکثرمون هر ماه وقت زیادی صرف اینترنت گردی و به خصوص شبکه های اجتماعی می کنیم.
در اکثر سایت های پزشکی و روانپزشکی هم حرف از تعداد ساعت روزانه ای هست که وقت پای اینترنت می گذرونیم. ولی تا به حال به حجمش هم فکر کردیم ؟ ماهانه ۴۰ تا ۵۰ گیگ اطلاعات داریم به مغزمون میدیم. حالا یا از طریق فیلم یا موسیقی. به نظرم مغز ما نسبت به سال های قبل تر خودش مجبوره مقدار خیلی بیش تری از اطلاعات را دریافت کنه. شاید قبلا در ماه به گیگ هم نمی رسید ولی حالا خیلی راحت از همون بچگی ماهانه صدها گیگ اطلاعات جدید برای پردازش و دسته بندی داره دریافت می کنه.
ممکنه این طور تصور کنیم که هیچ وقت حافظه و مموری مغزمون پر نمیشه ولی آیا تحمیل کردن این حجم از اطلاعات به کامپیوتر عزیز و همیشه همراه و دوست داشتنی یعنی مغز خودمون کار درستیه ؟ دنبال مقصر نمی گردم ولی به نظرم جا داره که هر شخصی خودش سعی کنه این میزان از اطلاعاتی که به مغزش می فرسته را مدیریت کنه و بعضا اگر بتونه موارد غیرضروری اون را کم کنه. خیلی از عادات بد و مخرب در اثر همین اعتیاد مغز به دریافت اطلاعات بیش تر و عدم پردازش صحیحشون به وجود میاد و عوارض این اعتیاد ها هم کم و بیش سر از صفحات حوادث و اخبار ناخوشایندی که می خونیم در میارن.
