با نگاهی به دنیای مرکز داده، کاملاً واضح است که چیزهای زیادی تغییر کرده است. اگر سال ۲۰۲۰ چیزی به ما آموخت، این است که وابستگی به زیرساخت های دیجیتالی ما بیش از گذشته است. تقاضاهای جدیدی پیرامون رایانش ابری، داده های بزرگ، توان زیرساخت و بهره وری خنک کننده وجود دارد. این تغییر در مرکز داده توسط کاربران بیشتر، داده های بیشتر و وابستگی بیشتر به خود مرکز داده ایجاد می شود. با استفاده از فناوری های ابری و رشد سریع داده ها که در بسیاری از مقوله های تکنولوژیکی پیشرو است – کار با فناوری های بهینه سازی مناسب مرکز داده (مانند مایع خنک کننده) بیش از هر زمان دیگری حیاتی شده است.
اینجاست که مایع خنک کننده وارد عمل می شود؛ ما کاربردهای بیشتری برای این فناوری مشاهده کرده ایم. موارد استفاده در دنیای واقعی، بر نحوه به‌کارگیری سرورها و سیستم های مختلف تأثیر می گذارد. این شامل همه چیز از مایع خنک کننده پردازنده‌های گرافیکی تا استقرار یک کامپیوتر All In One، ابزارهای ذخیره‌سازی و معماری شبکه با مایع خنک کننده داخلی است؛ نکته مهم دیگری وجود دارد، این صنعت به سرعت در حال رشد است.
گارتنر برآورد می کند که هزینه های جاری برق حداقل ۱۰ درصد در سال افزایش می یابد زیرا هزینه دریافت هر کیلووات ساعت برق، به ویژه برای سرورهای با چگالی توان بالا، افزایش می یابد. بنابراین اطمینان از بهینه ترین راه حل های خنک کننده برای مرکز داده شما باید در رادار شما باشد. بر اساس یک مطالعه اخیر، به طور متوسط، سرورها و سیستم های خنک کننده و پس از آن درایوهای ذخیره سازی و دستگاه های شبکه، مهمترین سهم استفاده مستقیم از برق در مراکز داده را تشکیل می دهند (شکل ۱).
برخی از بزرگترین مراکز داده جهان هر کدام می توانند ده ها هزار دستگاه فناوری اطلاعات را در بر بگیرند و به بیش از ۱۰۰ مگاوات (مگاوات) ظرفیت نیاز دارند که برای تامین برق مورد نیاز ۸۰ هزار خانوار آمریکایی کفایت می کند.
این بدان معناست که نحوه بهینه سازی و خنک کردن مراکز داده ما نیز باید تغییر کند و تکامل یابد.
اول از همه، خنک کننده مایع یک فناوری کاملا عملی است که مدت هاست وجود دارد و روز به روز توسط مراکز داده بیشتری برای موارد مختلف استفاده می شود.
چرا این اتفاق می افتد؟ رهبران فناوری اطلاعات به دلیل افزایش سرمایه گذاری در فناوری، پردازش‌های سنگین و شهرهای هوشمند، معتبرترین و کارآمدترین روش ها را برای خنک کردن مراکز داده خود توسعه می دهند. علاوه بر این، حجم زیادی از داده ها برای ایجاد تقاضا برای مراکز داده تولید می شود و این مراکز مقدار قابل توجهی انرژی مصرف می کنند. در سال ۲۰۱۶، مراکز داده ۲/۴۱۶ تراوات ساعت انرژی مصرف کردند که ۳ درصد از مصرف جهانی انرژی و تقریبا ۴۰ درصد بیشتر از کل انگلستان را شامل می شود؛ انتظار می رود این مصرف هر چهار سال دو برابر شود.
گزارش اخیر Technavio نشان می دهد که استفاده از خنک کننده های مبتنی بر مایع بسیار زیاد شده زیرا آنها از خنک کننده های مبتنی بر هوا کارآمدتر تلقی می شوند. خنک کننده مبتنی بر آب، یکی از زیر مجموعه های خنک کننده مبتنی بر مایع، رایج ترین سیستم خنک کننده است. انتظار می رود بازار جهانی خنک کننده مرکز داده با استفاده از روش خنک کننده مبتنی بر مایع در سال آتی افزایش یابد و نرخ رشد ترکیبی سالیانه 16 درصد در دوره پیش‌بینی را نشان دهد.
بیایید به وضعیت خنک کننده مرکز داده بپردازیم و بهتر درک کنیم که چگونه خنک کننده مایع طراحی مرکز داده را تغییر می دهد. بیشتر از همه، برای شروع، خواهید دید که چگونه راه حل های خنک کننده مایع امروزه بسیار متفاوت از گذشته است، و مقبولیت آن را بسیار افزایش می دهد.
یک تصور غلط جالب در صنعت زیرساخت های دیجیتال این است که مفاهیم خنک کننده مایع نسبتاً جدید هستند. با این حال، این فناوری مدت زیادی است که وجود دارد و به صورت عملی آزمایش شده است.
اولین بار بین ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۵، خنک کننده مایع در سیستم های اصلی استفاده شد. سپس، در دهه ۹۰، ما شاهد بازی های کامپیوتری بیشتری بودیم و رایانه های شخصی سفارشی از خنک کننده مایع برای نیازهای عملکرد بالا استفاده می کردند. بین سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰، خنک کننده مایع به مرکز داده راه پیدا کرد. از آنجا، در سال ۲۰۱۰ و پس از آن، از خنک کننده مایع در پردازش‌های عملکرد بالا (HPC) و طراحی هایی با تماس مستقیم و محلول های خنک کننده مایع غوطه وری کامل استفاده شد.
منبع: آی تی جو
