این پست زیاد مفهومی و عمیق نیست چون اطلاعات عمیقی در مورد این موضوع ندارم. اما اطلاعات سطحی ولی گسترده‌ام منو واداشت که این موضوع رو با شما در میون بزارم. بریم سراغ موضوع:
می‌دونم این روزا شاید از اینکه زمان خالی زیادی داریم خسته شده باشی. اوایل خودتو سرگرم کردی که زمان زودتر بگذره. گاهی از فشار انتخاب‌های زیاد سردرگم شدی و گاهی از ظلمی که احساس می‌کنی غمگین شدی. ولی یه مثال برات دارم که امیدوارم تا آخر این متن نگاهتو به موضوع زمان عوض کنه.
مطمئنم شنیدی که میگن پولتو باید پس انداز کنی و به فکر آینده باشی. ولی خیلی کم افرادی رو می‌بینیم که چنین برنامه ای رو به طور مرتب و سالمی برنامه ریزی کنن. سوال خود منم همین بود. که وقتی توی شرایطی هستیم که پولی نمیمونه برای پس انداز کردن این دیدگاه خیلی باطل و بی ارزش میشه. ولی بعدها فکری به ذهنم رسید که دیدگاهم رو به پس انداز عوض کرد. به نظرم رسید تعریف پس انداز باعث این مشکل شده.
این دیدگاه که باید همه ی خرج ها رو کنار بزارم و همه تفریحات و کارام رو بکنم و اگه پولی موند پس انداز کنم، مشکل اصلی رو ایجاد میکنه.
انگار پس انداز توی آخرین طبقه‌ی اولویت‌هامون قرار می‌گیریه. در صورتی که اتفاقات غیر منتظره و مشکلات خیلی بیشتر برامون پیش میاد و شرایط زیادی بوده که مجبور شدیم پول قرض بگیریم تا از پس اتفاق غیرمنتظره ای بر بیایم. یعنی بر اساس تعریف ساده ی پس انداز که برای روزهای مبادا و اتفاقات و حوادث غیر منتظره هست عمل نکردیم. یجوریا به قول یه تحقیقی ذهن خوش خیالی داریم.
خلاصه تحقیق اینطوری بوده که از یه گروهی خواسته بودند توی شرایط برابر برای آینده‌شون برنامه ریزی کنند و در نتیجه دیده بودند افراد پایین‌ترین درصد ممکن رو به حوادث و مشکلات غیر منتظره اختصاص داده بودند در حالی که این اتفاقات درصد به مراتب بالاتری توی زندگی افراد دارند.
به عنوان مثال دانشمندان توی یه آزمایش از شرکت کنندگان می‌پرسند که امروز هوس چه غذایی کردین. بعد ازشون می‌پرسند که اگه دوست دارین همین غذا رو توی برنامه غذایی هفته‌های آیندتون بزاریم؟ شرکت کنندگان گفته بودند آره اتفاقا خیلی هم خوشحال می‌شیم.
بعد هفته‌های آینده میرن سراغ شرکت کننده و میبینن که اشتهای خاصی به اون غذاها ندارند. تحقیق می‌کنند و می‌بینند که شرکت کننده ها هوس غذایی شون تغییر کرده. انگار که شرکت کنندگان آینده و احساس آینده شون رو بر اساس حس الان شون پیش بینی کرده بودند.
خب تا اینجا رو توی ذهنتون داشته باشید که ما در مورد پس انداز باور اشتباهی داریم. یه اتفاق دیگه هست که احتمالا همه‌تون تجربه‌اش کردین:
وقتی ماهی ۱ میلیون تومن درآمد دارید بر اساس همون زندگی میکنید و وقتی ماهی ۴ تومن درآمد دارید بر اساس اون زندگی میکنید و خرج میکنید. یعنی سطح زندگی ماها بر اساس برنامه هامون نیست، بلکه بر اساس توامندی مالی الان‌مونه. در صورتی که اگه وقتی ماهی ۴ میلیون درامد داری بر اساس اینکه ماهی ۱ میلیون درآمد داری رفتار کنی میتونی هر ماه ۳ میلیون تومن پس انداز کنی.
اینطوری شد که سیستم فکری جدیدی برای پس انداز به ذهنم رسید و خوشحالم که می‌تونم باهاتون به اشتراک بزارمش. هر ماه مقداری برای خوراک و تفریح کنار بگذارید و فقط بر اون اساس زندگی کنید و در کنارش هر مبلغی که براتون راحته پس انداز کنید. البته توی شرایط الان که تورم بالایی رو داریم تجربه می‌کنیم می‌تونید با همون مبلغ پایین وارد بورس و بازار های جهانی بشید و به نوعی هم علم معامله و سرمایه داری یاد بگیرید و هم ارزش سرمایه‌تون رو حفظ کنید و حتی بالاتر ببرید.
برگردیم به بحث سرمایه گذاری زمان. ما معمولا همه‌ی زمانی که امروز داریم رو به تفریحات و کارای امروز اختصاص میدیم و برای فرداهامون زمانی سرمایه گذاری نمی‌کنیم. منظورم رو گرفتید؟
ما تمام منابع انرژی و زمانی که هوشیار هستیم را به زنده موندن توی الان اختصاص میدیم. ولی با ورزش کردن، یادگیری تخصص جدید، برنامه ریزی برای فردا، راه انداختن یه کسب و کار کوچیک آنلاین و ... انرژی و زمانی رو برای فردا سرمایه گذاری نمی‌کنیم.
متنی که الان دارین می‌خونیدش چیزی نیست که الان بهش نیاز داشته باشید. ولی برای فرداهاتون می‌تونه تاثیرگذار باشه. ازتون میخوام برای فردا هاتون زمان و انرژی و سرمایه پس انداز کنید.
