وقتی رفتار مخاطب تو شبکه های اجتماعی مختلف رو نگاه میکنم به عمق این جمله پی میبرم که میگه " هرچیزی که من بخوام رو تو میبینی نه بیشتر"
مثلا آدمی که تو اینستاگرام همیشه خوشحال و موفق و در سفر و ... هست در واقع بیشتر دوست داره همچین آدمی باشه ولی واقعیت زندگیش چیز دیگه ای هست.
همون آدم وقتی میاد تو توییتر یک منتقد به همه امور میشه و آزادانه با نامی مستعار اعماق وجودش رو نشون میده، همون زوایای پنهانی که هیچوقت در هیچ بستری حتی در دنیای واقعی از اون ندیدیم...
و وقتی وارد لینکدین میشه متخصص حوزه تخصصی و کارشناس تمام امور و زیر تمام پست ها نظر میده و ابراز وجود می‌کنه!
و ناگهان او را مفسری خبره در روم‌های کلاب هوس می‌بینیم که در حال بررسی مسائل روز دنیا از متاورس تا بلاک چین و مشکلات اقلیمی دنیاست...
ما آدم ها خیلی وقته که تو دریای لایک ها و کامنت ها غرق شدیم و به امید رشد فالور در دنیای موازی (مجازی) نفس میکشیم و روزانه بارها گوشیمون رو به امید یک ناتیفیکشن جامانده به دست میگیریم و ناگهان ساعت ها مشغول اکسپلور نوردی در این دنیای بی انتها می‌شویم.
به نظرمن، ما همون آدم های بت پرست قرون گذشته هستیم که امروز بت هایمان نفس میکشند، حرف میزنند و جریان سازی میکنند و ما این بت‌ها را سلبریتی یا اینفلوئنسر می نامیم و ترسناک تر این که شاید خودمان هم دنبال تبدیل شدن به همین بت ها باشیم!
شما تو این دنیای بی انتها و جذاب چطور رفتار میکنید؟
