سیاست‌کده/اندیشکده‌ی سراح در حوزه‌ی «کاهش آسیب‌های فرایند طلاق و پس از طلاق» و با هدف نهادینه‌سازی و جااندازی «فرهنگ اسلامی طلاق» با بررسی‌های فراوان، می‌خواهد در این حوزه «فعالیت بالینی/کلینیکی/سریری (مشاوره‌ای)» کند و از الگوی ««مشارکت» خیرخواهانه (غیرانتفاعی) یا اشتغال‌مندانه‌ی منصفانه‌ی تجربه‌کردگان بخوبی فارغ‌شده‌ی طلاق با «توان‌مندسازی» و آموزش آنان و «سرپرستی‌ووارسی/نظارت» کارشناسان بر آن‌ها» بهره برد؛ چنان‌که برخی از نمونه‌های رایج «نقدپذیر» این الگو را می‌توان در «ان.ای./NA» (اعتیاد بمخدرات)، «اس.ای/SA» (اعتیاد باعمال جنسی) و «ای.ای./AA» (اعتیاد بمسکرات) دید.
سراح این الگو را بکار می‌گیرد؛ زیرا «تجربه» نشان داده، فعالیت در کاهش این دست آسیب‌های معنوی-روانی، بالینی‌ست و نیازمند «نیروی انسانی» پرانگیزه‌ی کارآمدی‌ست که شخص «آسیب‌پذیر» (در معرض آسیب/پیش‌گیری) یا «آسیب‌دیده» (درمان) را 1. دریابد (درک کند) و 2. بتواند با او «هم‌دردی» نماید و 3. او را کنکاش کند (مشورت دهد) و این نیروی انسانی پرانگیزه‌ی کارآمد که این سه را داراست، کسی جز آن که این چالش‌ها را تجربه کرده و از آن بخوبی فارغ شده؛ بلکه نجات یافته (ترمیم شده و التیام یافته) و با «آموزش»های کارا توان‌مند شده (و البته، تحت نظارت خبره‌های این حوزه است!)، نیست (گفتنی‌ست سراح در کنار این راه‌برد، برای «پیش‌گیری» از متارکه در اندیشه‌ی برپایی نظامی‌ست که در آن کسانی که طلاق را تا آستانه‌ی آن تجربه کرده‌اند؛ ولی متارکه نکرده‌اند و اکنون با موفقیت بزندگی مشترک‌شان ادامه می‌دهند (با رعایت قواعد و آدابی!)، بکسانی که در فرایند آن‌اند، مشاوره‌ی هم‌دلانه دهند!).
بسیارند کسانی که این راه را با سختی‌هایش پیموده‌اند و این چالش را با دشواری‌ها از سر گذرانده‌اند و انگیزه‌ی «یاری‌گری» در آن را دارند. بسیاری‌شان در این‌باره بدنبال فضیلت «نُبل»اند؛ یعنی در جستجوی «سرور/شادمانی با انجام کارهای بزرگ» (فهو سرور النفس بالأفعال العظام وابتهاجها بلزوم هذه السیرة!) هستند بلکه نگاهی مواسات‌خواهانه و حتا دیدگاه شکرگزارانه دارند؛ از این‌رو انگیزه‌ای فراوان برای «فعالیت (آسیب‌کاهانه)» در آن‌هاست. در این میان، برخی‌شان فقط می‌خواهند بصورت «مفید» سرگرم شوند؛ ولی برخی از آنان نیازمند «اشتغال» نیز هستند؛ پس این مشارکت دو گونه‌ی 1. انتفاعی منصفانه و 2. تبرعی خیرخواهانه دارد. یکی از مسئله‌های خانم‌های مطلقه (دقت شود که این مشارکت منحصر در خانم‌ها نیست؛ ولی این مسئله برای آقایان بسیار کم‌احتمال است!) پس از طلاق، اقتصاد و اشتغال است و این الگو در گونه‌ی نخستین، این مسئله را نیز فی‌الجمله، «حل» می‌کند؛ البته، می‌توان بجای کلینیک بمعنای متعارف آن، «بن‌سازه» یا سکو/پلتفرمی را ایجاد کرد که «راه‌بر» (فرد متارکه‌کرده‌ی ترمیم‌شده‌ی آموزش‌دیده) و «راه‌جو» (فرد نیازمند هم‌دردی و مشاوره) را بیک‌دیگر پیوند دهد.
از آن‌جا که اندیشکده‌ی سراح درباره‌ی پدیدار «تجرد» نیز فعال است و می‌کوشد برای مسئله‌های این حوزه نیز سیاست گزیند و راه‌برد دهد و «فرهنگ اسلامی تجرد» را جا اندازد و روان کند (رواج دهد)، بخشی از کلینیک سراح بـ«فعالیت/مداخله‌ی بالینی برای مجردان» می‌پردازد تا مسئله‌های معنوی-روانی ایشان را در این حوزه حل کند و از آسیب‌های طبیعی تجرد و از آسیب‌های برساخته‌ی نظام انگاره‌ای اکنون و این‌جای جامعه‌ی ما درباره‌ی تجرد بکاهد و «تجرد سالم» را برای جامعه بارمغان آورد. این فعالیت نیز می‌تواند با مشارکت مجردان موفق انجام پذیرد.
