بسم الله الرحمن الرحیم
ولا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم
امروز هم یکی از روزهای عمر من و شما بود که به پایان رسید. اولین پنج شنبه‌ی آبانِ سال هزارو چهارصد خورشیدی... در روز شمار من ، شش روز از این ماه گذشته است.
میخواهم سفره‌ای پهن کنم. سفره‌ای که خوراکش سوال است و میهمان را به تفکر دعوت می کند.
چقدر در تکاپوی ساختن یک زندگی عالی و پُر دستاورد هستیم؟!
هنگامی که این سوال را از اطرافیان خود می پرسیم ، قطعا به پاسخ های متعددی می رسیم. پاسخ هایی که نشان از پرورش این افراد در خاک بی حاصل مادی گرایی و تک‌خواهی دارد.
سوال من این است که نمی خواهیم کمی به آن روی سکه‌ی این دنیای مثالی ، نظری بیفکنیم؟!
وقت آن نرسیده است که بفهمیم فرصت کم است و مسیر طولانی...؟!
أنَّ أمامَکَ طَریقاً ذا مسافَهٍ بَعِیدَهٍ... (نامه 31 نهج البلاغه)
راهی پر مشقّت و بس طولانی در پیش رو داری...
