ابی که همه روزه از ان استفاده می کنیم به چند روش تهیه و در شبکه ی ابرسانی شهری توزیع می شود. شیرین کردن اب دریا، حفر و استخراج اب از چاه، چشمه های طبیعی کوه ها و اب های جمع اوری شده در پشت سد ها از اصلی ترین روش های تهیه اب جهت تسفیه هستند. در این میان یک چیز مشترک بین تمامی اب های که جمع آوری می شوند وجود دارد و ان مواد الی است که جهت تسفیه استفاده می کنند. مطمعنا همه ما نام چند تا از این مواد را بلدیم. کلر شاید نام آشنا ترین ماده ای باشد که در بین عموم نیز شناخته تر شده است. هر بار اب مزه ای خاص می دهد یا در استخر شنا می کنید، یک نفر پیدا می شود که بگوید: اب را کلر زده اند. ولی کلر تنها ماده نیست و حتی جز مواد شیمیایی تصفیه آب و فاضلاب اصلی نیز نمی باشد. در ادامه چند ماده ی پرکاربرد در این فرایند را معرفی می کنیم.
مواد شیمیایی تصفیه آب
اسم این ماده یاد اور سرداران روم باستان است. افرادی که از هرگونه حمله به قلمرو خود جلوگیری می کردند. نکته جذاب در مورد این تشابه نوع کاری است که انتی اسکالانت ها نیز انجام می دهند. این مواد جلوگیری از رسوب املاح را در اب شیرین کن ها را برعهده دارند. معمولا کربنات ها و سوفات ها بیشترین نقش را در ایجاد رسوباتی دارند که انتی اسکالانت ها مانع از ایجادشان می شوند.
بله باز هم به این نام رسیدیم. این ماده برای گند زدایی و کشتن باکتری ها اب مورد استفاده قرار می گیرد. نکته حائز اهمیت در مورد استفاده از کلر، عدم به کار بردن ان بیش از حد مجاز می باشد زیرا باعث مسمویت می شود.
دانه های کریستالی که در فیلتر های شنی مورد استفاده قرار می گیرند. سیلیس برای جلوگیری از ورود ذرات معلق در اب استفاده می شود. همین امر سبب می شود تا اب پس از عبور از این مواد، شفاف تر از قبل باشد.
ابی که گندیده می شود دارای بوی نامطبوعی است. اب هایی که به صورت های مختلف جمع آوری می شوند نیز دارای بو و طعم هستند و از کربن اکتیو جهت رفع این موارد استفاده می کنند. این ماده در فیلتر های کربنی ریخته می شود و از طریق حذف برخی ترکیبات از اب، طعم و بوی اب را مناسب اشامیدن می کند.
