کمتر کسی پیدا می شود که رویای دیدن خارج کشور و سفر به ان جا را در سر نداشته باشد. این اتفاق امری طبیعی است که به دنبال جهانی ناشناخته باشیم که تنها در قاب تلویزیون ها آن را دیده ایم. ولی مساله ای اصلی اینجاست که، آیا ایران خودمان را دیده ایم که حال بدنبال رفتن به خارج از آن ه
مسجد نصیر الملک شیراز
تخت جمشید را دیده ایم که اکنون بدنبال سفر به اهرام مصریم؟ آیا یک بار به دماوند یا تفتان عزیزمان صعود کرده ایم که الان سفر به رشته کوه های آلپ را در سر داریم؟ از این دست مثال ها زیاد است و چه بسیار مایه ی تاسف که حاضریم میلیون ها تومان خرج یک سفر به ترکیه کنیم ولی چند صد هزار تومن را برای دیدن شهر های زیبای ایران خرج نکنیم.
البته دیدن فرهنگ سایر ملت ها چیز بسیار خوبیست ولی وقتی خودمان را هنوز نشناخته ایم و سری به دامنه های زاگرس و عشایر بختیاری نزده ایم، بی انصافی است اگر بدنبال دیدن مردم تایلند باشیم.
حرف اخر من این است که با کشور عزیزمان آشتی کنیم و یکبار هم که شده ایرانگردی را در اولویت خود بگذاریم.
