راههای مختلفی برای درمان و ترک تریاک وجود دارد. بسته به اینکه اعتیاد شما خفیف باشد یا شدید، می‌توان از داروهایی مانند ایبوپروفن، کلونیدین و ساب اکسون استفاده کرد. اسهال و استفراغ در دوران ترک بسیار رایج است. برای درمان اسهال ناشی از ترک نیز ایمودیم تجویز می‌شود. اما نباید در مصرف آن زیاده روی کنید، زیرا مصرف بی‌رویه، عوارضی در پی خواهد داشت. معمولاً برای درمان درجات شدید اعتیاد به تریاک، از روش سم زدایی استفاده نمی‌شود.
روش های ترک تریاک
در موارد خفیف، می‌توان از استامینوفن (تایلنول)، آسپرین یا داروهای ضدّ التهاب غیر استروئیدی(NSAID) مانند ایبوپروفن برای کمک به ترک و درمان استفاده کرد.
ترک شدیدتر ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و استفاده از سایر داروها داشته باشد. یکی از داروهایی که در مرحلۀ اول بستری در بیمارستان تجویز می‌شود، کلونیدین(Clonidine) است. این دارو می‌تواند 50 - 70 درصد، شدت علائم ترک را بهبود بخشد. کلونیدین به ویژه در کاهش علائم زیر مؤثر است:
ساب اکسون(Suboxone) ترکیبی از یک مخدر ملایم (بوپرنورفین) و یک مسدود کننده مخدر (نالوکسان) است که بسیاری از اثرات اعتیادآور سایر مواد مخدر را ایجاد نمی‌کند. مسدود کننده مواد افیونی بیشتر بر روی معده اثر می‌کند تا از یبوست جلوگیری کند و در صورت تزریق، باعث ترک فوری می‌شود. بنابراین، احتمال استفاده از این ترکیب نسبت به سایر فرمول‌ها کمتر است. زیرا ترک سریع، به بدن شوک وارد می‌کند و اصلاً مناسب نیست. از قرص ساب اکسون، می‌توان برای درمان علائم ترک تریاک استفاده کرد. این دارو می‌تواند شدت و مدت سم زدایی را کاهش دهد.
متادون نیز در صورتیکه تحت نظر پزشک و به صورت کنترل شده استفاده شود، می‌تواند برای درمان افرادی که سابقه سوء مصرف طولانی مدت داشته‌اند، تجویز و استفاده شود. این دارو علائم شدیدی که در زمان ترک تریاک ایجاد می‌شود را کاهش می دهد.
ترک تریاک به روش سم زدایی
به ندرت پیش می‌آید که برای درمان اعتیاد به تریاک، از روش سم‌زدایی سریع استفاده شود. پروسۀ سم زدایی برای ترک تریاک، با بیهوشی و استفاده از داروهای کنترل کننده مواد مخدر (نالوکسون یا نالترکسون) انجام می‌شود. شواهدی وجو دارد که نشان می‌دهد این روش ناراحتی‌های ناشی از ترک را کاهش می‌دهد، اما لزوماً بر زمان صرف شده برای ترک، تأثیر نمی‌گذارد. بعلاوه، استفراغ غالباً در حین ترک اتفاق می‌افتد و احتمال استفراغ تحت بیهوشی، خطر مرگ را بسیار افزایش می‌دهد. به همین دلیل، بیشتر پزشکان از استفاده از این روش دریغ می‌کنند؛ زیرا خطرات آن بیشتر از مزایای احتمالی آن است.
حالت تهوع و استفراغ در زمان ترک تریاک
حالت تهوع و استفراغ، یکی از رایج‌ترین علائم خماری تریاک است. تنفس سهوی مواد استفراغی به داخل ریه‌ها، آسپیراسیون نام دارد. این حالت یکی از عارضه‌های جدی در زمان ترک است، زیرا می‌تواند منجر به ذات‌الریه شود. اسهال از دیگر علائم ناخوشایند و البته خطرناکی است که در زمان درمان اعتیاد به تریاک، بیماران با آن مواجه می‌شوند. از دست رفتن مایعات بدن و الکترولیت‌ها بر اثر اسهال، می‌تواند منجر به مشکلات گردش خون و حتی حملۀ قلبی شود. حتی اگر استفراغ را تجربه نکنید، حالت تهوع بسیار ناخوشایند است. گرفتگی عضلات و درد مفصل نیز می‌تواند در حین ترک مواد مخدر وجود داشته باشد. خبر خوب این است که ارائه دهنده مراقبت‌های اولیه شما می‌تواند با تجویز داروهایی انتخابی که می تواند به این علائم ناخوشایند ترک کمک کند، با شما همکاری کند.
درمان اسهال خماری تریاک
با ترک ماده مخدر، یبوست ناشی از مصرف مواد مخدر از بین می‌رود و دفع مدفوع به سرعت بر می‌گردد. این عامل می‌تواند منجر به اسهال شود. در برخی مواقع، اسهال شدید است و ممکن است چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد. کم شدن آب بدن به دلیل اسهال و استفراغ، باید جدی گرفته شود. در موارد شدید کم آب شدن بدن، ممکن است لازم شود به بیمارستان مراجعه کنید. بنابراین، درمان اسهال مهم است.
داروهایی مانند لوپرامید می‌تواند به رفع اسهال کمک کند. ایمودیم (Imodium) نیز از دیگر داروهایی است که می تواند به رفع اسهال کمک کند؛ افرادی که تصمیم به ترک تریاک در خانه دارند و به اسهال دچار می‌شوند، می‌توانند از ایمودیم استفاده کنند. هیدروکسی‌زین (ویستاریل، آتاراکس) نیز می‌تواند حالت تهوع را تسکین بخشد. جایگزینی مایعات از دست رفته بر اثر استفراغ و اسهال، بسیار مهم است. مصرف زیاد مایعات و استراحت باید جدی گرفته شود. علاوه بر این، تقویت بدن بعد از ترک اعتیاد نیز مهم است.
لوپرامید و ایمودیم چگونه به درمان اسهال کمک می‌کنند؟
ایمودیم با کاهش سرعت هضم و حرکت روده‌ها به پیشگیری و درمان اسهال کمک می‌کند. لوپرامید، ماده فعال موجود در ایمودیم، یک آگونیست گیرنده‌های مواد افیونی است. این ماده با تأثیر بر پروتئین‌هایی به نام گیرنده‌های مواد افیونی موجود در سلول های دستگاه گوارش شما کار می‌کند. به این گیرنده‌ها به مواد افیونی سیگنال می‌دهد تا به کار خود ادامه دهند. این امر سیستم گوارشی شما را متعادل می‌کند و به این ترتیب از اسهال یا یبوست جلوگیری می‌کند. ایمودیم و لوپرامید باعث تسکین درد نمی‌شوند و جزء داروهای وابسته کننده یا اعتیاد آور نیستند. اما فراموش نکنید که مصرف بیش از حد این داروها نیز عوارضی در پی خواهد داشت. دوزهای بیش از 60 میلی‌گرم، می‌تواند باعث حالت تهوع و استفراغ شود. مصرف بیش از حد نیز عوارض زیر را دارد:
بنابراین، نباید دارو را بیش از دستور پزشک یا دستورالعمل ذکر شده بر روی آن مصرف کنید. قبل از مصرف، توضیحاتی که در بسته دارو درج شده یا در داخل بسته گذاشته شده است را بخوانید. در شروع درمان، استفاده خود را به دو روز محدود کنید. اگر می‌خواهید این دارو را در مدت زمان طولانی‌تری استفاده کنید، حتماً با پزشک مشورت کنید.
خود را چکاپ کنید
ممکن است بعد از گذراندن دورۀ درمان، تمایل داشته باشید خود را چکاپ کنید. آزمایش ادرار و آزمایش خون، از رایج‌ترین آزمایش‌هایی است که جهت بررسی وجود مواد افیونی در بدن شما انجام می‌شود. سابقه پزشکی خود را صادقانه برای پزشک خود شرح دهید. صداقت شما کمک بزرگی به خودتان است تا اگر مشکلی وجود دارد، راحت‌تر و سریع‌تر بر طرف شود. آزمایش اعتیاد ازدواج، شامل بررسی تریاک نیز می‌شود. بنابراین، اگر به قصد ازدواج، اعتیاد خود را درمان می‌کنید، از درمان و ترک قطعی خود مطمئن شوید تا بعد از دریافت نتیجه آزمایش، با مشکل مواجه نشوید.
ممکن است در فرایند درمان، با مشکلات خواب نیز مواجه شوید. درمان بی خوابی بعد از ترک تریاک، به شما کمک می‌کند تا با قدرت ذهنی و جسمی بیشتری بر ترک خود بمانید و احتمال بازگشت به مصرف مجدد را به طور چشم گیری کاهش می‌دهد.
