منظور از سقط مکرر، بیش از ۲ یا ۳ بار سقط خودبه‌خودی جنین است. یعنی بارداری آغاز می‌شود، اما ادامه نمی‌یابد و معمولاً در سه ماهۀ نخست بارداری، جنین از بین می‌رود. شاید بتوان گفت که دشواری و تلخی تجربه سقط مکرر، به‌ویژه برای خانمها، حتی بیش از ناباروری است.
زیرا همسران با شروع بارداری شور و امید بسیاری را تجربه می‌کنند و با از دست رفتن مکرر جنین، هربار به نوعی سوگوار می‌شوند و بیش از پیش درگیر احساسات منفی‌ای مانند اندوه، ناتوانی و مقصر انگاشتن خود می‌شوند. سقط مکرر به بروز ۳ سقط یا بیشتر، قبل از نیمه اول بارداری، اطلاق می شود و در هر ۳۰۰ بارداری یک مورد حادث می شود.
درحدود ۵ از هر ۱۰۰ زن که دچار سقط جنین مکرر شده اند، آنها یا شریک زندگی خود در یکی از کروموزوم های خود اختلال داشتند اگرچه چنین ناهنجاری هایی ممکن است هیچ مشکلی برای شما یا شریک زندگی شما ایجاد نکند، اما ممکن است در صورت انتقال به کودک شما گاهی اوقات مشکلی ایجاد کند.
جنین تخم بارور شده است. ناهنجاری در جنین شایع ترین دلیل از دست دادن جنین است. CRGH می تواند آزمایش PGS را روی جنین ها قبل از کاشت انجام دهد تا از انتقال جنین های غیر طبیعی ژنتیکی جلوگیری شود.
مشخص نیست که تا چه حد بی نظمی در ساختار رحم شما می تواند بر خطر سقط جنین مکرر تأثیر بگذارد. تخمین تعداد زنانی که دچار سقط جنین مکرر می شوند نیز از این تعداد از دو تا از ۱۰۰ تا ۳۷ نفر از ۱۰۰ متغیر است و یا زود زایمان می کنند تغییرات جزئی در ساختار رحم شما باعث سقط جنین نمی شود.
آنتی بادی ها موادی هستند که در خون ما برای مقابله با عفونت ها تولید می شوند. حدود ۱۵ در هر ۱۰۰ زن که دچار سقط جنین مکرر شده اند، آنتی بادی های خاصی به نام آنتی بادی های ضد فسفولیپید (aPL) در خون خود دارند. از هر ۱۰۰ زن با حاملگی طبیعی کمتر از دو نفر آنتی بادی APL دارند. برخی از افراد آنتی بادی تولید می کنند که در برابر بافت های بدن واکنش نشان می دهند.این به عنوان یک واکنش خود ایمنی شناخته شده است و اتفاقی است که برای زنانی که آنتی بادی APL دارند رخ می دهد.اگر آنتی بادی های APL و سابقه سقط جنین وجود داشته باشد، احتمال بارداری موفقیت آمیز شما ممکن است تنها یک در ده باشد.
نوع دیگر آنتی بادی که با کاهش بارداری همراه است،آنتی بادی ضد هسته ای است.بیماری که ما به طور معمول با آنتی بادی های ضد هسته ای در ارتباط هستیم،لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) است.میزان ریزش حاملگی در بیماران SLE بسیار بیشتر از جمعیت عمومی است.اگرچه بیشتر زنانی که دچار سقط جنین مکرر هستند علائم بالینی SLE ندارند،اما بسیاری از آنها پدیده خود ایمنی دارند که مشابه مواردی است که در بیماران SLE مشاهده می شود.جفت در این زنان ملتهب و ضعیف است.
آنتی بادی های تیروئید نشانگر بارداری”در معرض خطر” است. دو آنتی بادی مورد مطالعه، آنتی بادی های ضد تیروئید پراکسیداز و آنتی بادی ضد تیروگلوبولین، در مجموع به عنوان آنتی بادی های ضد تیروئید (ATA) گفته می شوند.
اگر یک عفونت جدی به جریان خون شما وارد شود، ممکن است به سقط جنین منجر شود. اگر در اوایل بارداری به عفونت واژن بنام واژینوز باکتریایی مبتلا شوید، ممکن است خطر ابتلا به سقط جنین در حدود ماههای چهارم تا ششم یا زایمان زودرس را افزایش دهد. معلوم نیست که آیا عفونت ها باعث از بین رفتن سقط جنین می شوند یا خیربرای این اتفاق، باکتری یا ویروس باید در سیستم شما قادر به زنده ماندن بدون ایجاد علائم کافی باشند. این امر بیماری هایی مانند سرخک، تبخال، لیستریا، توکسوپلاسموز و سیتومگالوویروس را رد می کند (بنابراین در صورت سقط جنین مکرر، نیازی به آزمایش برای آنها ندارید).
در بعضی از خانمها ورود رحم (دهانه رحم) خیلی زود در دوران بارداری باز می شود و باعث از بین رفتن جنین در ماه سوم تا ششم می شود. این به دلیل داشتن دهانه رحم ضعیف (یا “ناکارآمد”) است. به عنوان علت از دست رفتن بارداری بیش از حد مورد بررسی قرار می گیرد زیرا در خارج از بارداری هیچ آزمایش واقعا قابل اعتمادی برای آن قابل انجام نیست.
ترومبوفیلی ارثی گروهی از اختلالات ژنتیکی در مسیرهای لخته شدن خون را تشکیل می دهد و منجر به تشکیل غیر طبیعی لخته خون (ترومبی) می شود. یک مسیر مشترک شامل مقاومت در برابر ضد انعقاد کننده طبیعی به نام پروتئین فعال شده C (APC) است. این بیماری ها در مطالعات متعددی نشان داده شده است كه باعث ایجاد عوارض عروقی می شود كه منجر به سقط جنین،مرگ داخل رحمی جنین، پره اكلامپسی (توكسمی بارداری) و سندرم HELLP می شود كه نوعی شدید از پره اكلامپسی است كه با همولیز (سلول های خونی) مشخص می شود. که افزایش سطح آنزیم های کبدی و ترومبوسیتوپنی (تعداد پلاکت پایین) است.
مطالعات اخیر درک ما را از مسیرهایی که سلولهای مجاز باروری (تنظیم کننده تنظیم Th2 و T) یا سلولهای آنتاگونیستی (Th1 Th17و سلولهای کشنده طبیعی) را بیشتر می کنند، بهبود بخشیده است. کاهش مسیرهای غیر طبیعی از فعال شدن سیستم ایمنی و ترویج مواردی که پذیرش جنین را تشویق می کنند، می تواند موجب حفظ بارداری تا زایمان نوزاد سالم شود.
اگر تخمدانهای پلی کیستیک دارید تخمدان های شما کمی بزرگتر از تخمدانهای عادی هستند و فولیکولهای کوچکتر از حد طبیعی تولید می کنند. این ممکن است به عدم تعادل هورمون ها مرتبط باشد. تقریباً نیمی از خانمهایی که سقط جنین مکرر دارند،تخمدانهای پلی کیستیک دارند. این تقریباً دو برابر تعداد زنان جامعه است.
دیابت یا اختلالات تیروئید می تواند عواملی در سقط جنین مکرر باشد.آنها تا زمانی که تحت درمان قرار بگیرند و تحت کنترل نگه داشته شوند باعث سقط جنین مکرر نمی شوند.
به دنبال بازبینی کلینیکی و تحقیقات مناسب، مدیریت هر یک از زوج‌ها بسته به علت سقط جنین به صورت فردی برنامه ریزی می‌شود. در حدود بیش از نیمی از زوجین پزشکان علت خاصی را برای سقط مکرر جنین نمی‌بینند که این حالت سقط مکرر جنین بدون توضیح نامیده می‌شود.
در این زوج‌ها، توجه به عوامل دخیل در شیوه زندگی و حمایت زودهنگام از بارداری و مراقبت‌های لازم در طول سه ماهه اول بارداری بعدی انجام می‌شود. شانس بارداری موفق با این اقدامات بالا است. به زوج‌هایی که علت زمینه‌ای سقط مکرر جنین در آنها مشخص می‌گردد، درمان ویژه‌ای برای کمک به بهبود شانس تولد نوزاد زنده در آینده پیشنهاد می‌شود.
درمان اختلالات آناتومی رحم شامل ترمیم جراحی از طریق رفع ضایعات موضعی مانند فیبروم رحم، بافت زخم و پولیپ‌های آندومتر یا قرار دادن سرکلاژ سرویکس (قرار دادن یک بخیه در اطراف گردن رحم ضعیف) یا برداشتن سپتوم رحمی در صورت بروز می‌باشند.
نشان داده شده است که وجود پوشش اندومتری نازک با نتیجه نامناسب در بارداری ارتباط دارد. اغلب این موارد با کاهش مقاومت در برابر جریان خون به آندومتر همراه است. این اختلال در کاهش جریان خون به رحم می‌تواند از طریق تجویز سیلدنافیل (ویاگرا)، تربوتالین و احتمالاً آسپرین بهبود یابد.
مطالعات نشان داده‌اند که ویاگرا در افزایش جریان خون رحمی می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد و نتایج مثبتی به دنبال داشته باشد. با این حال، برای مؤثر بودن، باید ویاگرا از ابتدای دوره عادت ماهانه تا روز تخمک گذاری استفاده شود و همچنین به صورت واژینال (نه به صورت خوراکی) تجویز شود. ویاگرا به شکل شیاف واژنی در دوز ۲۵ میلی گرم چهار بار در روز تجویز می‌گردد و موجب افزایش جریان خون رحمی و همچنین ضخامت لایه رحم می‌شود. تا به امروز، حدود ۷۰ درصد از زنان مورد بررسی بهبود قابل توجهی در ضخامت لایه رحمی را پس از استفاده از شیاف ویاگرا تجربه کرده‌اند. بارداری موفق نیز در ۴۲ درصد از زنانی که به ویاگرا پاسخ دادند، مشاهده شده است. لازم به ذکر است که بیشتر این زنان تجارب ناموفقی از آی وی اف‌های مکرر داشته‌اند.
تربوتالین دارویی است که موجب شل شدن عضلهٔ دیوارهٔ رحم می‌شود و بنابراین اجازه می‌دهد روند انتقال هورمون به اندومتریوم بهبود یابد. استفاده از تربوتالین اغلب سبب افزایش ضربان قلب می‌شود. تربوتالین نباید برای زنان مبتلا به اختلالات قلبی نامنظم (آریتمی) و زنانی که ذخیرهٔ قلب را کاهش داده‌اند تجویز شود.
آسپرین یک آنتی پروستا گلاندین است که روند جریان خون به آندومتر رحم را بهبود می‌بخشد. آسپرین به صورت دوز ۸۱ میلی گرم خوراکی و روزانه از ابتدای دوره عادت ماهانه تا زمان تخمک گذاری تجویز می‌شود.
