پرکردن اوقات فراغت دانش آموزان در ایام تابستان به صورت یک معضل برای خانواده ها تبدیل شده است. برخی افراد فکر می کنند فراغت برابر با بیکاری است در حالی که اوقات فراغت از جمله زمان های با ارزش زندگی انسان است. دانش آموزان در ایام فراغت می توانند به کارهایی که علاقه دارند بپردازند و تجربیات خوبی به دست آورند. حتی گاهی همین کارهایی که در اوقات فراغت انجام میدهند سبب می شود که مسیر زندگیشان عوض شود به این صورت که برای مثال دانش آموزی در تعطیلات تابستان به کلاس نقاشی می رود و در این عرصه با استعداد نشان می دهد و علاقه اش هم به همین سمت است و کلا سرنوشتش عوض می شود و به سمت هنر کشیده می شود و یا به کلاس های موسیقی می روند و به موسیقی علاقمند می شوند.
برخی اوقات فراغت را با کتاب خواندن و یا فیلم دیدن پر می کنند اکثر دانش آموزانی که کتاب زیاد می خوانند و فیلم زیاد می بینند در آینده نثر قوی دارند و توانمندی بالایی در سخن وری کسب می کنند.هرچند به نوع و سبک فیلم و کتابی که انتخاب می کنند هم بستگی دارد.
کلاس های آموزش زبان و یا کلاس های تقویتی درسی هم در این ایام طرفداران خاص خودش را دارد ولی هیچ گاه نباید دانش آموزان را مجبور به انجام کاری کرد. مثلا اگر می خواهیم دانش آموز ما به کلاس ریاضی برود برایش یک دلیل منطقی بیاوریم که چرا کلاس ریاضی خوب است وچرا ازاو می خواهیم که به این کلاس برود. چون اگردانش آموز به اجبار خانواده به کلاس برود نه تنها سعی نمی کندچیزی یاد بگیردبلکه به مرورازآن درس متنفر هم می شود.کلا اجبارکردن دانش آموزان به انجام کاری اشتباه است بارها شده که والدین این پاسخ رابه دانش آموزمی دهند که این برای تو خوب است . صرفا به همین بسنده می کنند در حالی که تا دانش آموز قانع نشود و دلیلش را نداند آن کار را انجام نخواهد داد.
اشکالی که امروزه در جامعه خیلی زیاد شده است این است که بعضی از والدین بدون اینکه خودشان علمی بر آن کلاسی که دانش آموز می رود داشته باشند صرفا به علت اینکه فرزند خواهر یا همکارشان به آن کلاس می رود و می خواهند که به اصطلاح فرزند خودشان از بقیه عقب نماند ولی اینکه از چه چیزی عقب نماند و یا اینکه اصلا آن کلاس برای فرزندشان مفید است یا نه را مورد بررسی قرار نمی دهند.
بهترین کاری که می شود انجام داد این است که قبل از اینکه دانش آموزمان را به کلاسی بفرستیم از خود او سوال کنیم که به چه موضوعاتی علاقه مند است و اگر او خودش هنوز دیدگاهی از علاقه مندی اش ندارد و نمی داند چه باید بکند خودمان با پرس و جو و شناختی که از فرزندمان داریم اوقات فراغتش را پر کنیم.
به این نکته توجه کنید قرار نیست دانش آموز شما با گذراندن یک دوره ی سه ماهه تمامی فنون و یا اطلاعات را کسب کند. بعد از پایان دوره از دانش آموزمان انتظار این را نداشته باشیم که به خواهد در آن زمینه استاد شده باشد . این جمله که این همه کلاس رفتی چی یاد گرفتی یک آفت بزرگ است و انگیزه را از دانش آموز می گیرد. سعی کنیم همواره دانش آموزمان را تشویق کنیم حتی اگر نتیجه ی خوبی نگرفت باز هم او را تشویق کنیم. تشویق کردن به دانش آموز انگیزه می دهد و کمک می کند تلاشش را در آن زمینه زیاد کند.
سعی کنیم با فکر و تحقیق اوقات فراغت فرزندانمان را پر کنیم و به علایق و تصمیماتشان جهت دهیم.
